متن عربی

69.وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ فى سُحْرَةِ الْيَوْمِ الَّذى ضُرِبَ فيهِ

1. مَلَكَتْنى عَيْنى وَ اَنَا جالِسٌ، فَسَنَحَ لى رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ
2.  فَقُلْتُ: يا رَسُولَ اللّهِ، ماذا لَقيتُ مِنْ اُمَّتِكَ مِنَ الاَْوَدِ وَاللَّدَدِ!
3. فَقالَ: ادْعُ عَلَيْهِمْ. فَقُلْتُ: اَبْدَلَنِى اللّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ، وَ اَبْدَلَهُمْ بى شَرّاً لَهُمْ مِنّى

 يَعْنى بِالاَْوَدِ الاِْعْوِجاجَ، وَ بِاللَّدَدِ الْخِصامَ، وَ هذا مِنْ اَفْصَحِ الْكَلامِ.

متن فارسی

و گفتار آن حضرت است سحرگاه روزى که ضربت به فرق مبارکش رسید

1. نشسته بودم که خواب مرا گرفت، و رسول خدا صلّى اللّه علیه وآله بر من آشکار شد
2.  گفتم: اى پیامبر خدا، چه کجى ها و دشمنى ها از امت تو دیدم!
3. فرمود: به آنان نفرین کن. گفتم: خداوند بهتر از آنان را به من عنایت کند، و به جاى من شرى را بر آنان گمـارد.

منظـور از «اَوَد» کجـى و «لَـدَد» دشمنى است، و این از فصیح ترین سخنان اسـت.