متن عربی
129.و من خطبة له (علیه السلام):في ذكر المكاييل و الموازين
(1)عِبَادَ اللَّهِ إِنَّكُمْ وَ مَا تَأْمُلُونَ مِنْ هَذِهِ الدُّنْيَا أَثْوِيَاءُ مُؤَجَّلُونَ
(2) وَ مَدِينُونَ مُقْتَضَوْنَ
(3)أَجَلٌ مَنْقُوصٌ وَ عَمَلٌ مَحْفُوظٌ
(4)فَرُبَّ دَائِبٍ مُضَيَّعٌ وَ رُبَّ كَادِحٍ خَاسِرٌ
(5)وَ قَدْ أَصْبَحْتُمْ فِي زَمَنٍ لَا يَزْدَادُ الْخَيْرُ فِيهِ إِلَّا إِدْبَاراً
(6)وَ لَا الشَّرُّ فِيهِ إِلَّا إِقْبَالًا
(7)وَ لَا الشَّيْطَانُ فِي هَلَاكِ النَّاسِ إِلَّا طَمَعاً
(8)فَهَذَا أَوَانٌ قَوِيَتْ عُدَّتُهُ
(9)وَ عَمَّتْ مَكِيدَتُهُ وَ أَمْكَنَتْ فَرِيسَتُهُ
(10)اضْرِبْ بِطَرْفِكَ حَيْثُ شِئْتَ مِنَ النَّاسِ
(11)فَهَلْ تُبْصِرُ إِلَّا فَقِيراً يُكَابِدُ فَقْراً
(12)أَوْ غَنِيّاً بَدَّلَ نِعْمَةَ اللَّهِ كُفْراً
(13)أَوْ بَخِيلًا اتَّخَذَ الْبُخْلَ بِحَقِّ اللَّهِ وَفْراً
(14)أَوْ مُتَمَرِّداً كَأَنَّ بِأُذُنِهِ عَنْ سَمْعِ الْمَوَاعِظِ وَقْراً
(15)أَيْنَ أَخْيَارُكُمْ وَ صُلَحَاؤُكُمْ وَ أَيْنَ أَحْرَارُكُمْ وَ سُمَحَاؤُكُمْ
(16)وَ أَيْنَ الْمُتَوَرِّعُونَ فِي مَكَاسِبِهِمْ وَ الْمُتَنَزِّهُونَ فِي مَذَاهِبِهِمْ
(17) أَ لَيْسَ قَدْ ظَعَنُوا جَمِيعاً عَنْ هَذِهِ الدُّنْيَا الدَّنِيَّةِ وَ الْعَاجِلَةِ الْمُنَغِّصَةِ
(18)وَ هَلْ [خُلِّفْتُمْ] خُلِقْتُمْ إِلَّا فِي حُثَالَةٍ لَا تَلْتَقِي إِلَّا بِذَمِّهِمُ الشَّفَتَانِ
(19)اسْتِصْغَاراً لِقَدْرِهِمْ وَ ذَهَاباً عَنْ ذِكْرِهِمْ
(20)فَ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ
(21)ظَهَرَ الْفَسَادُ فَلَا مُنْكِرٌ مُغَيِّرٌ وَ لَا زَاجِرٌ مُزْدَجِرٌ
(22)أَ فَبِهَذَا تُرِيدُونَ أَنْ تُجَاوِرُوا اللَّهَ فِي دَارِ قُدْسِهِ
(23)وَ تَكُونُوا أَعَزَّ أَوْلِيَائِهِ عِنْدَهُ
(24)هَيْهَاتَ لَا يُخْدَعُ اللَّهُ عَنْ جَنَّتِهِ
(25)وَ لَا تُنَالُ مَرْضَاتُهُ إِلَّا بِطَاعَتِهِ
(26) لَعَنَ اللَّهُ الْآمِرِينَ بِالْمَعْرُوفِ التَّارِكِينَ لَهُ
(27)وَ النَّاهِينَ عَنِ الْمُنْكَرِ الْعَامِلِينَ بِهِ.
متن فارسی
یکی از خطبه های آن حضرت است در ذکر پیمانه ها و وزن ها( ظاهراً درباره پیمانه ها و وزنها به آن حضرت صحبت و شکایت شده که این خطبه را ایراد کرد.
(1)ای بندگان خدا شماا و آنجه از این دنیا آرزو می کنید منزل گزنیان مدت دار می باشید (مدت معینی در دنیا منزل دارید).
(2)و بدهکارانی هستید که از شما مطالبه خواهد شد.
(3)اجل و مدت شما کم و کاست شدنی است، و عمل های شما محفوظ است.
(4)چه بسا مداومت و مواظبت کننده بر گوشش و تلاش که ضایع کننده است (مثلاً عابدان ریاکار ضایع کننده عملند) و بسا زحمت کشنده که زیان می برد.
(5)و در روزگاری واقع شده اید که در آن خیر نمی افزاید مگر پشت نمودن را(خیر و نیکی در آن پشت کرده).
(6)و شر و بدی نمی افزایدد مگر توجه و پیشرفت را.
(7)و شیطان نمی افزاید در هلاک مردم مگر طمع (هر روز طمع و امید شیطان د هلاکت مردم زیاد می شود).
(8)پس این زمانی است که اسباب و وسائل کار او قوت یافته است.
(9)و مکر و فریبش فراگیر شده، و شکارش آسان گشته است.
(10)نگاه خود را هر جا می خواهی در میان مردم بگردان( به هر گروهی و جمعیتی می خواهی نگاه کن).
(11)پس آیا خواهی دید غیر فقیر و نیازمندی که با فقر و احتیاج دست به گریبان است.
(12)و یا توناگری که نعمت خدا را تبدیل به کفر و ناسپاسی کرده است.
(13)یا بخیلی را می بین که بخل نمودن بر حق خدا (ندادن حقوق الهی) را وسیله زیادت ثروت خود قرار داده است.
(14)و یا متمرد و سرکشی را می بینی گویا در گوش او از شنیدن موعظه ها سنگینی هست.
(15)کجایند نیکان و شایستگان شما، و آزاد مردان و سخاوتمندان شما .
(16)کجایند انهایی که در کسب و داد و ستد خود ورع( دوری از حرام) داشتند، و در عقاید و مذاهب خود پاک و بی آلایش بودند.
(17)آیا همگی کوچ نکرده اند از این دنیای پست، و زودگذر آلوده به کدورت.
(18)و باقی نمانده اید مگر در میان مردم پستی که دو لب برای مذمت و سرزنش آنها بهم بر نمی خورد(لیاقت لب گشود به مذمت هم ندارند).
(19)بخاطر کوچک دانستن قدر و ارزش آنها و غفلت و بی توجهی نمودن بر یاد نمودن آنها.
(20)پس همه بندگان خدا و مملوک او هستیم، و به سوی او باز می گردیم.
(21)فساد و تباهی در میان مردم ظاهر شده کسی نیست که اعتراض کند و تغییر دهد، و نه نهی کننده منع کننده هست.
(22)آیا با این- اعمال و فتار- می خواهید همسایه خدا شوید در سرای مقدس (بهشت) او
(23)و عزیزترین دوستان خدا باشید نزد او؟
(24)این خیال بسیار دور است، خدا را نتوان دراره بهشت فریب داد( با سخنان سست و اعمال نادرست به بهشت رفت).
(25)و رضایت و خشنودی او بدست نمی آید مگر با اطاعت او.
(26)خدا لعنت آنهایی را که مردم را امر به معروف (بانجام کارهای خوب امر و تشویق) می کنند و خود معروف را ترک می کنند.
(27)و آنهایی را که نهی از منکر میکنند( مردم را از انجام کارهای بد نهی می کنند) ولی به آن (منکر) عمل می کنند.
قبلی بعدی