متن عربی

279 - وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

1. النّاسُ فِى الدُّنْيا عامِلانِ:
2. عامِلٌ عَمِلَ فِى الدُّنْيا لِلدُّنْيا،
3. قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْياهُ عَنْ آخِرَتِهِ،
4. يَخْشى عَلى مَنْ يَخْلُفُهُ الْفَقْرَ  وَ يَأْمَنُهُ عَلى نَفْسِهِ،
5. فَيُفْنى عُمُرَهُ فى مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ.
6. وَ عامِلٌ عَمِلَ فِى الدُّنْيا لِما بَعْدَها،
7.  فَجاءَهُ الَّذى لَهُ مِنَ الدُّنْيا بِغَيْرِ عَمَل،
8. فَاَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعاً، وَ مَلَكَ الدَّارَيْنِ جَميعاً،
9. فَاَصْبَحَ وَجيهاً عِنْدَ اللّهِ لا يَسْاَلُ اللّهَ حاجَةً فَيَمْـنَعَـهُ.

متن فارسی

و آن حضرت فرمود:

1. مردم در دنیا از جهت عمل دو عاملند:
2. عاملی‌ که در دنیا برای‌ دنیا کار کند،
3. که او را دنیایش از آخرتش بازدارد،
4.  او بر تهیدستی‌ بازماندگانش می‌ ترسد  و بر تنگدستی‌ خود ایمن است،
5. از این رو عمرش را برای‌ سود دیگران از دست می‌ دهد.
6. و عاملی‌ که در دنیا برای‌ بعد از دنیا عمل می‌ کند،
7. و بی‌ آنکه خود را به زحمت اندازد بهره او از دنیا به او می‌ رسد،
8. بنابراین هر دو نصیب را به دست آورده، و هر دو دنیا را مالک شده،
9. و نزد خداوند آبرومند گشته، حاجتی‌ را از خدا نخواهد که روا نگردد .