متن عربی

123 - وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

1. طُوبى لِمَنْ ذَلَّ فى نَفْسِهِ، وَ طابَ كَسْبُهُ،
2. وَ صَلَحَتْ سَريرَتُهُ، وَ حَسُنَتْ خَليقَتُهُ، وَ اَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مالِهِ،
3. وَ اَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ لِسانِهِ، وَ عَزَلَ عَنِ النّاسِ شَرَّهُ،
4. وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ، وَ لَمْ يُنْسَبْ اِلَى الْبِدْعَةِ.

اَقُولُ: وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَنْسُبُ هذَا الْكَلامَ اِلى رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ كَذلِكَ الَّذى قَبْلَهُ.

متن فارسی

و آن حضرت فرمود:

1. خوشا به حال کسی‌ که نزد خود خوار، و کسبش پاک،
2. و باطنش شایسته، و اخلاقش نیکوست، اضافه مالش را انفاق می‌ کند،
3. و زبان را از پرگویی‌ حفظ می‌ نماید، و شرّش را از مردم دور می‌ دارد،
4. و اجرای‌ سنّت پیامبر بر او سخت نیاید، و به بدعت گرایی‌ متّهم نشده است.

مؤلف: گروهی‌ از مردم این کلام و قطعه قبل از این را به پیامبر صلّـی‌ اللّـه علیـه و آلـه نسبـت داده انـد.