متن عربی

236.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام اِقْتَصَّ فِیْهِ ذِکْرَ مَا کَانَ مِنْهُ بَعْدَ هِجْرَةِ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) ثُمَّ لَحاقَهُ بِه

فَجَعَلْتُ أَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه و آله) فَأَطَأُ ذِکْرَهُ، حَتَّى انْتَهَیْتُ إِلَى الْعَرَجِ.

قَالَ السَّیَّدُ الشَّرِیفُ رضی الله عنه فی کَلامٍ طَوِیلٍ: قَوْلُهُ (علیه السلام): «فَأَطَأُ ذِکْرَهُ»، مِنَ الْکَلاَمِ الَّذِی رُمِیَ بِهِ إِلَى غَایَتَیِ الْاِیجَازِ وَ الْفَصَاحَةِ، أراد أَنِّی کُنْتُ أُعْطى خَبَرَهُ (صلی الله علیه و آله) مِنْ بَدْءِ خُرُوجِی إلَى أَنِ انْتَهَیْتُ إِلَى هذَا المَوْضِعِ، فَکَنَّى عَنْ ذلِکَ بِهذِهِ الکِنَایَةِ العَجِیبَةِ.

متن فارسی

236.از سخنان آن حضرت درباره حوادث بعد از هجرت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و ملحق شدن به آن حضرت

من خود را در همان راهى قرار دادم که پیامبر (صلی الله علیه و آله) از آن راه رفته بود. همه جا به دنبال او بودم ودر گذرگاه یادش قدم مى زدم تا این که به منزلگاه عرج (منزلگاهى نزدیک مدینه) رسیدم (ودر این هنگام احساس آرامش کردم که به زودى پیشواى محبوبم را خواهم دید).

سیّد رضى مى فرماید: «فَأَطَأُ ذِکْرَهُ؛ در گذرگاه هاى یادش قدم مى زدم» از سخنانى است که در نهایت اختصار و فصاحت، حقیقت مهمى را بیان کرده است و منظور امام این است که اخبار مربوط به پیامبر از ابتداى حرکت تا پایان مسیر به من مى رسید (و پیوسته به یاد او بودم و در فضاى وجود او سیر مى کردم). امام این معنا را با آن کنایه عجیب بیان فرموده است.