متن عربی

52.وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلیهِ السَّلام ُإِلَى أُمَراءِ البِلَادِ فِی مَعْنَى الصَّلَاةِ

1. أَمَّا بَعْدُ، فَصَلُّوا بِالنَّاسِ الظُّهْرَ حَتَّى تَفِیءَ الشَّمْسُ مِنْ مَرْبَضِ الْعَنْزِ،
2. وَ صَلُّوا بِهِمُ الْعَصْرَ وَالشَّمْسُ بَیْضَاءُ حَیَّةٌ
3. فِی عُضْوٍ مِنَ النَّهَارِ حِیْنَ یُسَارُ فِیهَا فَرْسَخَانِ
4.  وَ صَلُّوا بِهِمُ الْمَغْرِبَ حِیْنَ یُفْطِرُ الصَّائِمُ، وَ یَدْفَعُ الْحَاجُّ إِلَى مِنًى،
5. وَ صَلُّوا بِهِمُ الْعِشَاءَ حِینَ یَتَوَارَى الشَّفَقُ إِلَى ثُلُثِ اللَّیْلِ،
6. وَ صَلُّوا بِهِمُ الْغَدَاةَ وَ الرَّجُلُ یَعْرِفُ وَجْهَ صَاحِبِهِ،
7. وَ صَلُّوا بِهِمْ صَلَاةَ أَضْعَفِهِمْ وَ لاَتَکُونُوا فَتَّانِینَ.

متن فارسی

52.به فرمانداران شهرها درباره معناى نماز (و بخشى از احکام آن)

1. اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، نماز ظهر را هنگامى با مردم بخوانید که خورشید (از دایره نصف النهار گذشته باشد و) به اندازه خوابگاه یک بز از نصف النهار دور شده باشد،
2. و نماز عصر را هنگامى براى آن ها به جاى آورید که خورشید هنوز در بخشى از روز روشن و زنده است (یعنى هنوز به زردى نگراییده)
3. به گونه اى که بتوان تا غروب آفتاب دو فرسخ راه را طى کرد،
4. و نماز مغرب را براى آن ها هنگامى بخوانید که روزه دار افطار مى کند و حاجى از عرفات (به سوى مشعر و سپس از آن جا) به سوى منى حرکت مى کند
5. و نماز عشا را از وقتى که شفق پنهان مى گردد تا ثلث شب با آنان (مردم) به جا آورید
6. و نماز صبح را هنگامى با آن ها اقامه کنید که انسان مى تواند صورت رفیقش را ببیند و او را بشناسد
7. و باید آن گونه با آن ها نماز بخوانید که ضعیف ترین مأمومین مى توانند بخوانند و هرگز فتنه گر نباشید (که با طول دادن نماز و دعاهاى آن، گروهى را بفریبید و گروه دیگرى را به زحمت بیفکنید).