52.به فرمانداران شهرها درباره معناى نماز (و بخشى از احکام آن)
اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، نماز ظهر را هنگامى با مردم بخوانید که خورشید (از دایره نصف النهار گذشته باشد و) به اندازه خوابگاه یک بز از نصف النهار دور شده باشد،
و نماز عصر را هنگامى براى آن ها به جاى آورید که خورشید هنوز در بخشى از روز روشن و زنده است (یعنى هنوز به زردى نگراییده)
به گونه اى که بتوان تا غروب آفتاب دو فرسخ راه را طى کرد،
و نماز مغرب را براى آن ها هنگامى بخوانید که روزه دار افطار مى کند و حاجى از عرفات (به سوى مشعر و سپس از آن جا) به سوى منى حرکت مى کند
و نماز عشا را از وقتى که شفق پنهان مى گردد تا ثلث شب با آنان (مردم) به جا آورید
و نماز صبح را هنگامى با آن ها اقامه کنید که انسان مى تواند صورت رفیقش را ببیند و او را بشناسد
و باید آن گونه با آن ها نماز بخوانید که ضعیف ترین مأمومین مى توانند بخوانند و هرگز فتنه گر نباشید (که با طول دادن نماز و دعاهاى آن، گروهى را بفریبید و گروه دیگرى را به زحمت بیفکنید).