متن عربی

41قَالَ (علیه السلام): (1) فِي ذِكْرِ [خَبَّابٍ‏] خَبَّابِ بْنِ الْأَرَتِّ [رَحِمَ‏] يَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ [عَاشَ مُجَاهِداً

(2) طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ‏] قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ وَ عَاشَ مُجَاهِداً.  طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ‏.

متن فارسی

در باره خبّاب بن ارت فرموده: (1)خدا خبّاب بن ارث را رحمت کند که با رضا و رغبت مسلمان شد، و با اختیار خود هجرت نمود(از مکه به مدینه) و به مقدار کفایت کننده از دنیا قناعت کرد، و از خدا راصی بود، ودر حال جهادگری زندگی نمود.

(2)خوشا بحال کسی که به یاد معاد باشد، و برای حساب عمل کند، وبه مقدار کفاف قناعت کند، واز خدا و مقدرات او راضی باشد.