(آنگاه كه خبر كشته شدن محمد بن ابى بكر را به او دادند فرمود) همانا اندوه ما بر شهادت او ، به اندازه شادى شاميان است، جز آن كه از آن يك دشمن ، و از ما يك دوست كم شد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  خطبه آن حضرت در ذی قار ( خطبه شماره 222 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

222.و من خطبة له (علیه السلام):خطبها بذي قار و هو متوجه إلى البصرة ذكرها الواقدي في كتاب «الجمل»

(1)فَصَدَعَ بِمَا أُمِرَ بِهِ وَ بَلَّغَ رِسَالاتِ رَبِّهِ

(2)فَلَمَّ اللَّهُ بِهِ الصَّدْعَ وَ رَتَقَ بِهِ الْفَتْقَ

(3)وَ أَلَّفَ بِهِ الشَّمْلَ بَيْنَ ذَوِي الْأَرْحَامِ

(4)بَعْدَ الْعَدَاوَةِ الْوَاغِرَةِ فِي الصُّدُورِ

(5)وَ الضَّغَائِنِ الْقَادِحَةِ فِي الْقُلُوبِ‏.


متن فارسی

 

از خطبه­ های آن حضرت است که آنرا در محلی بنام«ذی قار» ایراد نمود در حالی­ که بجانب بصره میرفت، این خطبه را واقدی در کتاب«الجمل» نقل نموده است.

(1)پس رسول خدا آنچه را که به آن امر شده بود بیان و روشن نمود، و مأموریتهای پروردگار خود را تبلیغ کرد.

(2)پس خدا بوسیله او از هم گسیخته را جمع کرد، و شکافها و از هم قطع شده را بهم پیوست.

(3)و با او جمع نمود تفرقه را در میان خویشاوندان.

(4)پس از عداوتی که در سینه ­ها دهن گشود و شدت یافته بود.

(5)و بعد از کینه ­های شعله ور شده در دلها.

قبلی بعدی