آبروى تو چون يخى جامد است كه در خواست آن را قطره قطره آب مى كند، پس بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى ريزي؟.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  خطبه آن حضرت در ذی قار ( خطبه شماره 222 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

222.و من خطبة له (علیه السلام):خطبها بذي قار و هو متوجه إلى البصرة ذكرها الواقدي في كتاب «الجمل»

(1)فَصَدَعَ بِمَا أُمِرَ بِهِ وَ بَلَّغَ رِسَالاتِ رَبِّهِ

(2)فَلَمَّ اللَّهُ بِهِ الصَّدْعَ وَ رَتَقَ بِهِ الْفَتْقَ

(3)وَ أَلَّفَ بِهِ الشَّمْلَ بَيْنَ ذَوِي الْأَرْحَامِ

(4)بَعْدَ الْعَدَاوَةِ الْوَاغِرَةِ فِي الصُّدُورِ

(5)وَ الضَّغَائِنِ الْقَادِحَةِ فِي الْقُلُوبِ‏.


متن فارسی

 

از خطبه­ های آن حضرت است که آنرا در محلی بنام«ذی قار» ایراد نمود در حالی­ که بجانب بصره میرفت، این خطبه را واقدی در کتاب«الجمل» نقل نموده است.

(1)پس رسول خدا آنچه را که به آن امر شده بود بیان و روشن نمود، و مأموریتهای پروردگار خود را تبلیغ کرد.

(2)پس خدا بوسیله او از هم گسیخته را جمع کرد، و شکافها و از هم قطع شده را بهم پیوست.

(3)و با او جمع نمود تفرقه را در میان خویشاوندان.

(4)پس از عداوتی که در سینه ­ها دهن گشود و شدت یافته بود.

(5)و بعد از کینه ­های شعله ور شده در دلها.

قبلی بعدی