بيشترين اوقات زندگى را به زن و فرزندت اختصاص مده ، زيرا اگر زن و فرزندت از دوستان خدا باشند خدا آن ها را تباه نخواهد كرد ، و اگر دشمنان خدايند ، چرا غم دشمنان خدا را مى خوري؟!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  تقبیح دنیا ( خطبه شماره 112 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

112.وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ

  1. وَ اُحَذِّرُكُمْ الدُّنْيا فَاِنَّها مَنْزِلُ قُلْعَة، وَلَيْسَتْ بِدارِ نُجْعَة. قَدْ تَزَيَّنَتْ بِغُرُورِها، وَ غَرَّتْ بِزينَتِها.
  2.  دارٌ هانَتْ عَلى رَبِّها، فَخَلَطَ حَلالَها بِحَرامِها، وَ خَيْرَها بِشَرِّها، وَ حَياتَها بِمَوْتِها،وَ حُلْوَها بِمُرِّها.
  3.  لَمْ يُصَفِّهَا اللّهُ تَعالى لاَِوْلِيائِهِ، وَلَمْ يَضِنَّ بِها عَلى اَعْدائِهِ.
  4. خَيْرُها زَهيدٌ، وَ شَرُّها عَتيدٌ، وَجَمْعُها يَنْفَدُ، وَ مُلْكُها يُسْلَبُ، وَ عامِرُها يَخْرَبُ.
  5. فَما خَيْرُ دار تُنْقَضُ نَقْضَ الْبِناءِ
  6. وَ عُمُر يَفْنى فيها فَناءَ الزّادِ؟ وَ مُدَّةتَنْقَطِعُ انْقِطاعَ السَّيْرِ؟!
  7.  اِجْعَلُوا مَا افْتَرَضَ اللّهُ عَلَيْكُمْ مِنْ طَلِبَتِكُمْ
  8. وَ اسْأَلُوهُ مِنْ اَداءِ حَقِّهِ ما سَأَلَكُمْ، وَاَسْمِعُوا دَعْوَةَ الْمَوْتِ آذانَكُمْ قَبلَ اَنْ يُدْعى بِكُمْ.
  9.  اِنَّ الزّاهِدينَ فِى الدُّنْيا تَبْكى قُلُوبُهُمْ وَ اِنْ ضَحِكُوا، وَيَشْتَدُّ حُزْنُهُمْ وَ اِنْ فَرِحُوا،
  10. وَ يَكْثُرُ مَقْتُهُمْ اَنْفُسَهُمْ وَ اِنِ اغْتُبِطُوا بِما رُزِقُوا.
  11. قَدْ غابَ عَنْ قُلُوبِكُمْ ذِكْرُ الاْجالِ، وَ حَضَرَتْكُمْ كَوَاذِبُ الاْمالِ،
  12. فَصارَتِ الدُّنْيا اَمْلَكَ بِكُمْ مِنَ الآخِرَةِ، وَالْعاجِلَةُ اَذْهَبَ بِكُمْ مِنَ الاْجِلَةِ.
  13.  وَ اِنَّما اَنْتُمْ اِخْوانٌ عَلى دينِ اللّهِ،
  14. ما فَرَّقَ بَيْنَكُمْ اِلاّ خُبْثُ السَّرائِرِ، وَ سُوءُ الضَّمائِرِ، فَلاتَوازَرُونَ وَ لا تَناصَحُونَ،
  15. وَ لاتَباذَلُونَ وَ لاتَوادُّونَ. ما بالُكُمْ تَفْرَحُونَ بِالْيَسيرِ مِنَ الدُّنْيا تُدْرِكُونَهُ،
  16.  وَ لايَحْزُنُكُمُ الْكَثيرُ مِنَ الاْخِرَةِ تُحْرَمُونَهُ؟!
  17. وَ يُقْلِقُكُمُ الْيَسيرُ مِنَ الدُّنْيا يَفُوتُكُمْ،
  18.  حَتّى يَتَبَيَّنَ ذلِكَ فى وُجُوهِكُمْ وَ قِلَّةِ صَبْرِكُمْ عَمّا زُوِىَ مِنْها عَنْكُمْ، كَاَنَّها دارُ مُقامِكُمْ
  19. وَ كَاَنَّ مَتاعَها باق عَلَيْكُمْ! وَ ما يَمْنَعُ اَحَدَكُمْ اَنْ يَسْتَقْبِلَ اَخاهُ بِما
  20. يَخافُ مِنْ عَيْبِهِ اِلاّ مَخافَةُ اَنْ يَسْتَقْبِلَهُ بِمِثْلِهِ. قَدْ تَصافَيْتُمْ عَلى رَفْضِ الاْجِلِ وَ حُبِّ الْعاجِلِ،
  21.  وَصارَ دينُ اَحَدِكُمْ لُعْقَةً عَلى لِسانِهِ. صَنيعُ مَنْ قَدْ فَرَغَ مِنْ عَمَلِهِ، وَ اَحْرَزَ رِضا سَيِّدِهِ!

متن فارسی

از خطبه هاى آن حضرت است در نکوهش دنیا

  1. شما را از دنیا مى ترسانم که منزل کوچ است نه جاى اقامت به امور فریبنده خود را آراسته، و با آرایشش به فریفتن برخاسته.
  2. سرایى است که نزد پروردگارش بى مقدار است، حلالش را به حرام، و خیرش را به شرّ، و حیاتش را به مرگ، و شیرینش را به تلخى درآمیخته.
  3. خداوند آن را براى دوستانش خالص و گوارا نکرده، و از پرداخت آن به دشمنانش مضایقه ننموده است.
  4.  خوبى اش اندک، شرّش حاضر، گردآمده اش فانى شونده، دولتش در معرض ربوده شدن، و آبادش در معرض خراب شدن است.
  5.  چه خیرى است در سرایى که مانند خرابشدن ساختمان خراب مى گردد؟
  6.  و عمرى که چون تمام شدن توشه در آن خانه به پایان مى رسد؟ و مدتى که چون تمام شدن راه به آخر خواهد رسید؟!
  7. واجبات خدا را از خواسته هاى خود قرار دهید
  8. و در اداى حقّش و خواسته هایش از او بخواهید شما را یارى دهد، و دعوت مرگ را به گوشهاى خود بشنوانید پیش از آنکه شما را دعوت کنند.
  9.  زاهدان در دنیا دلشان مى گرید گرچه به ظاهربخندند، و اندوهشان شدید است گرچه شاد باشند،
  10. و خشمشان بر خود زیاد است گرچه در میان مردم به خاطر آنچه از آن بهره مندند مورد غبطه اند.
  11. یاد مرگ از دلتان پنهان شده، و آرزوهاى دروغ نزد شما حاضر گشته،
  12. از این رو دنیا بیش از آخرت مالک شما شده، و متاع فعلى دنیا شما را از توجه به متاع آخرت بازداشته است.
  13. شما بر مبناى دین خدا برادر هستید،
  14. چیزى جز آلودگى درونها، و بدى نیّت ها شما را از هم جدا نکرده، به این لحاظ یکدیگر را یارى نمى دهید، و خیرخواهى نمى کنید،
  15. و به هم بذل و بخشش ندارید و با یکدیگر دوستى نمى کنید. شما را چه شده که به اندکى از دنیا که به دست مى آورید شاد مى شوید،
  16.  و به بسیارى از آخرت که از دست مى دهید غصه دار نمى گردید؟!
  17. چون اندکى از دنیا از دستتان برود شما را پریشان مى کند،
  18. تا جایى که آثار پریشانى در چهره شما آشکار مى گردد و در برابر آنچه از دستتان رفته بیتابى مى کنید، و گویى دنیا جاى اقامت همیشگى شماست
  19. و گویى متاع آن براى شما دائمى است! چیزى شما را از گفتن عیب برادر خود به صورت رویاروى بازنمى دارد
  20. جز ترس از اینکه او هم به مانند آن عیب را براى شما بگوید. در ترک آخرت و محبّت به دنیا با هم خالصانه دوستى مى ورزید،
  21.  و دین هر یک از شما بازیچه زبان اوست.به کسى مى مانید که کارش را انجام داده، و خشنودى مولاى خود را به دست آورده است!
قبلی بعدی