متن عربی

73. و من كتاب له (علیه السلام)  إلى معاوية

(1)أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي عَلَى التَّرَدُّدِ فِي جَوَابِكَ وَ الِاسْتِمَاعِ إِلَى كِتَابِكَ لَمُوَهِّنٌ رَأْيِي وَ مُخَطِّئٌ فِرَاسَتِي

(2)وَ إِنَّكَ إِذْ تُحَاوِلُنِي الْأُمُورَ وَ تُرَاجِعُنِي السُّطُورَ كَالْمُسْتَثْقِلِ النَّائِمِ تَكْذِبُهُ أَحْلَامُهُ

(3)وَ الْمُتَحَيِّرِ الْقَائِمِ يَبْهَظُهُ مَقَامُهُ لَا يَدْرِي أَ لَهُ مَا يَأْتِي أَمْ عَلَيْهِ

(4)وَ لَسْتَ بِهِ غَيْرَ أَنَّهُ بِكَ شَبِيهٌ

(5)وَ أُقْسِمُ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَوْ لَا بَعْضُ الِاسْتِبْقَاءِ لَوَصَلَتْ [مِنِّي إِلَيْكَ‏] إِلَيْكَ مِنِّي قَوَارِعُ تَقْرَعُ الْعَظْمَ وَ [تَنْهَسُ‏] تَهْلِسُ اللَّحْمَ

(6)وَ اعْلَمْ أَنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ ثَبَّطَكَ عَنْ أَنْ تُرَاجِعَ أَحْسَنَ أُمُورِكَ وَ تَأْذَنَ لِمَقَالِ [نَصِيحِكَ‏] نَصِيحَتِكَ وَ السَّلَامُ لِأَهْلِهِ‏.

متن فارسی

از نامه های بزرگوار است به معاویه.

(1)پس از حمد و درود بر پیمغبر و آل او، من در مترب جواب دادننم به تو، و گوش دادنم به نامه ات رأی و اندیشه ام را سست و فراست و درکم را درباره تو تخطئه می کنم(میدانم که اهل جواب نیستی و درک می کنم که قابل هدایت نمی باشی  باز جواب داده و نامه ترا می خوانم).

(2)و تو در اینکه با نقشه و حیله کارهایی از من می خواهی، و با نوشتن نامه ها به من مراجعه می کنی مانند کسی هستی که در خواب سنگین است و خاوبهای بی اساس و بی پایه می بیند.

(3)و مانند شخص حیران ایستاده هستی که حیران ماندنش به او سنگینی می کند، و نمیداند حوادث آینده به نفع او است یا به ضرر او است.

(4)تو آن نیستی(تو حیران نیستی) الا اینکه به تو شباهت دارد.

(5)سوگند بخدا اگر بعض ملاحظات و دست نگهداشتن ها نبود از سوی من به تو مصیبتهای کوبدنه ای می رسید که استخوان را می شکند و گوشت را ذوب و آب می کند.

(6) وبدان که شیطان ترا بازداشته از اینکه به کارهای بهتر مراجعه کنی، و گوش به سخن (نصیحت کننده ات بدهی، و سلام بر اهل آن باد.