متن عربی

19. و من كتاب له (علیه السلام)  إلى بعض عماله‏

(1)أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ دَهَاقِينَ أَهْلِ بَلَدِكَ شَكَوْا مِنْكَ غِلْظَةً وَ قَسْوَةً وَ احْتِقَاراً وَ جَفْوَةً

(2)وَ نَظَرْتُ فَلَمْ أَرَهُمْ أَهْلًا لِأَنْ يُدْنَوْا لِشِرْكِهِمْ

(3)وَ لَا أَنْ يُقْصَوْا وَ يُجْفَوْا لِعَهْدِهِمْ

(4)فَالْبَسْ لَهُمْ جِلْبَاباً مِنَ اللِّينِ تَشُوبُهُ بِطَرَفٍ مِنَ الشِّدَّةِ

(5)وَ دَاوِلْ لَهُمْ بَيْنَ الْقَسْوَةِ وَ الرَّأْفَةِ

(6)وَ امْزُجْ لَهُمْ بَيْنَ التَّقْرِيبِ وَ الْإِدْنَاءِ وَ الْإِبْعَادِ وَ الْإِقْصَاءِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ‏.

متن فارسی

از نامه های آن حضرت است به بعض فرماندارانش.

(1)پس از حمد و ثنا و درود بر پیغمبر، دهقانان(بزرگان و کدخدایان) شهر تو از تندی و سخت دلی و تحقیر و بی عدالتی تو شکایت کرده اند.

(2)و فکر کردم آنها را اهل تقرّب دادن و نزدیک نمودن ندیدم چون مشرک هستند.

(3)و مستحق دور نمودن و جفا کردن هم ندیدم چون با ما پیمان دارند.

(4)پس برای ایشان لباسی از نرمی بپوش که آنرا با مقداری از درشتیی مخلوط کرده باشی.

(5)و میان ایشان سخت دلی و مهربانی را بگردان.

(6)و درباره آنها نزدیک نمودن و نوازش و دور نمودن را بهم قاطی ساز، إن شاء الله.