دست نيافتن به گناه نوعى عصمت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  آرزوهاى دراز ( حکمت شماره 430 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید

متن عربی

430. و قال (علیه السلام):

  1. إِنَّ أَخْسَرَ النَّاسِ صَفْقَةً وَ أَخْیَبَهُمْ سَعْیاً رَجُلٌ أَخْلَقَ بَدَنَهُ فِی طَلَبِ مَالِهِ.
  2. وَ لَمْ تُسَاعِدْهُ الْمَقَادِیرُ عَلَى إِرَادَتِهِ، فَخَرَجَ مِنَ الدُّنْیَا بِحَسْرَتِهِ، وَ قَدِمَ عَلَى الْاخِرَةِ بِتَبِعَتِهِ.

متن فارسی

امام (علیه السلام) فرمود:

  1. زیانکارترین مردم در دادوستد و ناامیدترین آنها در تلاش و سعى، کسى است که بدن خود را براى رسیدن به آرزوهاى درازش فرسوده کرده .
  2. ولى مقدرات، او را براى رسیدن به خواسته هایش یارى ننموده است؛ با حسرت از دنیا بیرون رفته و باگناهانش در سراى آخرت گام نهاده است.
قبلی بعدی