61 - نترسیدن حضرت از ترور |
71 - تعلیم صلوات |
81 - صفت دنیا |
|
62 - بی وفائی دنیا |
72 - درباره مروان بن حکم |
82 - خطبه غرّاء |
|
63 - تشویق به خدا پرستی |
73 - فضائل حضرت |
83 - عمروبن عاص |
|
64 - اوصاف خداوند متعال |
74 - رد اتهام قتل عثمان |
84 - اوصاف خداوند |
|
65 - در روزهای صفین |
75 - نصیحت مردم |
85 - نصائح مفید |
|
66 - بعد از وفات پیامبر اسلام |
76 - درباره بنی امیه |
86 - نصیحت و اندرز |
|
67 - موقع شهادت محمد بن ابی بکر |
77 - دعای حضرت |
87 - فریفته شدن مردم |
|
68 - مذمت و سرزنش یاران |
78 - رد سخنان منجم |
88 - بعثت رسول اکرم |
|
69 - زمان ضربت خوردن |
79 - مذمت زنان |
89 - مدح خدای متعال |
|
70 - مذمت اهل عراق |
80 - زهد و تعریف آن |
90 - خطبه اشباح |
|
61 - به کمیل بن زیاد نخعی |
68 - به سلمان فارسی |
74 - پیمان میان قبیله ربیعه و اهل... |
|
62 - به اهل مصر |
69 - به حارث همدانی |
75 - به معاویه |
|
63 - به ابوموسی اشعری |
70 - به سهل بن حنیف انصاری |
76 - وصیت به عبدالله بن عباس |
|
64 - در جواب نامه ی معاویه |
71 - به منذربن جارود عبدی |
77 - وصیت به عبدالله بن عباس |
|
65 - باز به معاویه |
72 - به عبدالله بن عباس |
78 - در جواب ابوموسی اشعری |
|
66 - عبدالله بن عباس |
73 - به معاویه |
79 - به امراء سپاه |
|
67 - قثم بن عباس |
|
61 - سوارانی در خواب! |
71 - هر نفسی گامی است! |
81 - نسل پربار |
|
62 - غربت واقعی |
72 - همه معدودها محدودند! |
82 - خطرات ترک(نمی‌دانم) |
|
63 - طلب از نااهل |
73 - سالی که نکوست... |
83 - اهمیت رای پیر |
|
64 - بخشش کم |
74 - برو این دام بر مرغ دگر نه! |
84 - نومیدی چرا؟ |
|
65 - زینت فقر و غنا |
75 - دلایل بطلان مکتب جبر |
85 - دو امان از عذاب الهی |
|
66 - نگران مباش |
76 - دانش را هر جا بیابی فرا گیر! |
86 - راه اصلاح و به سامان رسیدن... |
|
67 - افراط و تفریط نشانه جهل |
77 - دانش گمشده مومن |
87 - فقیه کامل |
|
68 - نشانه کمال عقل |
78 - معیار ارزش انسان |
88 - بهترین و بدترین نوع علم |
|
69 - بیداد روزگار |
79 - پنج اصل مهم |
89 - راه رفع خستگی روح |
|
70 - روش تعلیم و تربیت |
80 - دوگانگی و غلو |
90 - فلسفه امتحان الهی |
[146].قَالَ (علیه السلام): الرَّاضِي بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ وَ عَلَى كُلِّ دَاخِلٍ فِي بَاطِلٍ إِثْمَانِ إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ [الرِّضَا] الرِّضَى بِهِ.
امام (عليه السّلام) فرمود:کسی که بکار قومی راضی و خوشنود شود مانند آنست که با آنا داخل آن کار بوده، وبه هرکسی که داخل در کار باطل شود دو گناه نوشته می شود: گناه انجام دادن آن کار، و گناه رضایت به آن.
قبلی بعدی
قم - میدان جانبازان - خیابان شهید فاطمی روبروی کوچه 21 ؛ شماره تماس: 37745111-025
