متن عربی

145.و من خطبة له (علیه السلام):

فناء الدنيا

(1)أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ الْمَنَايَا (2)مَعَ كُلِّ جَرْعَةٍ شَرَقٌ وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ

(3)لَا تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى

(4)وَ لَا يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ

(5)وَ لَا تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أَكْلِهِ إِلَّا بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ

(6) وَ لَا يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلَّا مَاتَ لَهُ أَثَرٌ

(7)وَ لَا يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلَّا بَعْدَ أَنْ يَخْلَقَ لَهُ جَدِيدٌ

(8)وَ لَا تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلَّا وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ

(9)وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ‏

ذم البدعة

منها

(10)وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلَّا تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ

(11)فَاتَّقُوا الْبِدَعَ وَ الْزَمُوا الْمَهْيَعَ

(12)إِنَّ عَوَازِمَ الْأُمُورِ أَفْضَلُهَا وَ إِنَّ [مُحْدَثَاتِهَا] مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا.

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است درباره بی وفائی دنیا و مذمت آن.

 (1)ای مردم مسلماً شما در این دنیا هدف و نشانه اید که مرگ بسوی آن تیر می اندازد.

(2)همراه هر جرعه آب نوشیدن احتمال گلو گیر شدن هست، و در هر لقمه گلوگیری محتمل است.

(3)به هیچ نعمتی در آن دست نمی یابید مگر با از دست دادن نعمت دیگر.

(4)و هیچ عمر کننده از شما در دنیا روزی عمر نمی کند مگر با ویران کردن و از دست دادت روزی را از اجلش.

(5)و در خوردنی او تجدیدزیادت نمی شود( و چیزی تازه نمی خورد) مگر با از بین رفتن روزئی که پیش از آن بود.

(6)و برای او اثری زنده نمی شود مگر اینکه اثری از او می میرد.

(7)و برای او چیز تازه ای بوجود نمی آید مگر پس از آنکه تازه ای از او کهنه می شود.

(8)و هیچ روینده ای برای او برپا نمی شو (نمی روید) مگر اینکه چیز درو شدنی از او می افتد.

(9)و اصلها و ریشه هایی درگذشتند (آباء و اجدادی از دنیا رفته اند) ما فرع و شاخه های آنها هستیم پس چگونه خواهد مرد باقی ماندن فرع و شاخه پس از رفتن و فانی شدن اصل و ریشه اش.

از آن خطبه است درباره دوری نمودن از بدعتها و پیروی نمودن از سنتها.

(10)هیچ بدعتی و کاری که شرع نیاورده در جامعه و میان مردم حادث و رایج نشد مگر اینکه در اثر آن سستی- کاری خوبی و شرعی- ترک شد.

(11)پس از بدعتها بپرهیزید و دوری کنید، و ملازم راه روشن دین باشید.

(12)محققا کارهایی که روی آنها عزم و تصمیم بکار برده شد( کارهایی که مسلمانان از روی قصد و عزم از آنها محافظت نموده و عمل کرده اند در نتیجه سنت شده) بهترین کارها است، و کارهای محدث ( که تازه بوجود آمده و از دین درباره آنها بالعموم و یا بالخصوص دلیلی نیست) بدترین کارها است.