همانا خداى سبحان روزى فقراء را در اموال سرمايه داران قرار داده است، پس فقيرى گرسنه نمى ماند جز به كاميابى توانگران ، و خداوند از آنان دربارة گرسنگى گرسنگان خواهد پرسيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   اهمیت زکات ( حکمت شماره 446 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید

متن عربی

446. و قال (علیه السلام) لِغَالِب بنِ صَعْصَعَة أبِی الفَرَزدق، فی کلامٍ دار بینَهُما:

مَا فَعَلَتْ إِبِلُکَ الْکَثِیرَةُ؟

قَالَ: دَغْذَغَتْهَا الْحُقُوقُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ. فقال (علیه السلام):

ذَلِکَ أَحْمَدُ سُبُلِهَا.


متن فارسی

امام (علیه السلام) در سخنى که بین او و مردى به نام غالب بن صعصعه، پدر فرزدق، رد و بدل شد چنین فرمود: شتران فراوانت چه شدند؟ غالب عرض کرد: اى امیرمؤمنان! حقوق واجب (اداى زکات)، آنها را پراکنده ساخت (و چیز چندانى براى من باقى نمانده است).

امام (علیه السلام) فرمود:

این بهترین راه مصرف آنها بود.

قبلی بعدی