آبروى تو چون يخى جامد است كه در خواست آن را قطره قطره آب مى كند، پس بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى ريزي؟.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   اهمیت زکات ( حکمت شماره 446 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

446. و قال (علیه السلام) لِغَالِب بنِ صَعْصَعَة أبِی الفَرَزدق، فی کلامٍ دار بینَهُما:

مَا فَعَلَتْ إِبِلُکَ الْکَثِیرَةُ؟

قَالَ: دَغْذَغَتْهَا الْحُقُوقُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ. فقال (علیه السلام):

ذَلِکَ أَحْمَدُ سُبُلِهَا.


متن فارسی

امام (علیه السلام) در سخنى که بین او و مردى به نام غالب بن صعصعه، پدر فرزدق، رد و بدل شد چنین فرمود: شتران فراوانت چه شدند؟ غالب عرض کرد: اى امیرمؤمنان! حقوق واجب (اداى زکات)، آنها را پراکنده ساخت (و چیز چندانى براى من باقى نمانده است).

امام (علیه السلام) فرمود:

این بهترین راه مصرف آنها بود.

قبلی بعدی