از نافرمانى خدا در خلوت ها بپرهيزيد، زيرا همان كه گواه است، داورى مى كند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  نامه به دو نفر از اميران لشکرش ( نامه شماره 13 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

13-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى أميرين من أمراء جيشه :
وَ قَدْ أَمَّرْتُ عَلَيکمَا وَ عَلَى مَنْ فِي حَيزِکمَا مَالِک بْنَ الْحَارِثِ الْأَشْتَرَ فَاسْمَعَا لَهُ وَ أَطِيعَا وَ اجْعَلَاهُ دِرْعاً وَ مِجَنّاً فَإِنَّهُ مِمَّنْ لَا يخَافُ وَهْنُهُ وَ لَا سَقْطَتُهُ وَ لَا بُطْؤُهُ عَمَّا الْإِسْرَاعُ إِلَيهِ أَحْزَمُ وَ لَا إِسْرَاعُهُ إِلَى مَا الْبُطْءُ عَنْهُ أَمْثَلُ .

 


متن فارسی

نامه اي است از آن حضرت (عليه السلام) به دو امير از امراي لشکرش :

من مالک بن الحارث الاشتر را بر شما و بر هر کسي که تحت طاعت شما است، امير نمودم.
 دستورات او را بشنويد و اطاعت کنيد و او را براي خود زره و سپري در مقابل دشمن قرار بدهيد، زيرا او از کساني است که مستي و سقوط به او راهي ندارد و او از کساني است که در آن هنگام که شتاب براي يک امر به احتياط نزديکتر باشد، درنگ نکند، همانگونه که اگر درنگ در يک مورد شايسته تر است، شتاب نورزد.

قبلی بعدی