پاكدامنى زيور تهيدستى ، و شكر گزارى زيور بى نيازى (ثروتمندى) است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  وصیت به معقل بن قيس الرياحي ( نامه شماره 12 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

12-  و من وصية له ( عليه السلام ) وصى بها معقل بن قيس الرياحي حين أنفذه إلى الشام في ثلاثة آلاف مقدمة له :
اتَّقِ اللَّهَ الَّذِي لَا بُدَّ لَک مِنْ لِقَائِهِ وَ لَا مُنْتَهَى لَک دُونَهُ .

وَ لَا تُقَاتِلَنَّ إِلَّا مَنْ قَاتَلَک وَ سِرِ الْبَرْدَينِ وَ غَوِّرْ بِالنَّاسِ وَ رَفِّهْ فِي السَّيرِ .

وَ لَا تَسِرْ أَوَّلَ اللَّيلِ فَإِنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ سَکناً وَ قَدَّرَهُ مُقَاماً لَا ظَعْناً فَأَرِحْ فِيهِ بَدَنَک وَ رَوِّحْ ظَهْرَک فَإِذَا وَقَفْتَ حِينَ ينْبَطِحُ السَّحَرُ أَوْ حِينَ ينْفَجِرُ الْفَجْرُ فَسِرْ عَلَى بَرَکةِ اللَّهِ فَإِذَا لَقِيتَ الْعَدُوَّ فَقِفْ مِنْ أَصْحَابِک وَسَطاً وَ لَا تَدْنُ مِنَ الْقَوْمِ دُنُوَّ مَنْ يرِيدُ أَنْ ينْشِبَ الْحَرْبَ وَ لَا تَبَاعَدْ عَنْهُمْ تَبَاعُدَ مَنْ يهَابُ الْبَأْسَ حَتَّى يأْتِيک أَمْرِي وَ لَا يحْمِلَنَّکمُ شَنَآنُهُمْ عَلَى قِتَالِهِمْ قَبْلَ دُعَائِهِمْ وَ الْإِعْذَارِ إِلَيهِمْ .


متن فارسی

وصيتي است از آن حضرت (عليه السلام) با اين سخنان معقل بن قيس رياحي را توصيه فرمود :موقعي که او را با سه هزار تن در مقدمه اي براي لشکرش فرستاد. 

براي خدايي تقوي بورز که چاره اي جز ديدارش نداري و پاياني جز پيشگاهش براي هستي تو نيست.
 با کسي جنگ مکن مگر آنکه با تو بجنگند. در خنکي بامدادان و ساعات شامگاهان حرکت کن. مردم را در سايه گاه ها فرود آورد و در حرکت آنان را به زحمت نينداز.
 در آغاز شب حرکت نکن، زيراخداوند آن موقع را براي آرامش قرار داده و براي توقف، نه کوچ کردن، مقرر فرموده است. در آن موقع بدن خود را راحت ساز و پشت بارکش ها را آسوده نما. و هنگامي که آماده شدي و سحرگاه گسترده شد، يا صبحگاه سر برآورد، در سايه برکت خداوندي حرکت کن. وقتي که با دشمن ملاقات مي کني، در وسط يارانت قرار بگير و به دشمن چنان نزديک مباش، نزديک شدن کسي که مي خواهد جنگ را شعله ور بسازد. و آن اندازه هم از دشمن فاصله مگير که گمان کنند تو هم از هجوم و صولت دشمن مي ترسي. تا آنگاه که امر من به تو برسد و کينه توزي با آنان تو را به کشتار آنان وادار نکند پيش از آنکه آنان را به اسلام دعوت کني و عذر را براي آنان امکان پذير بسازي.

قبلی بعدی