چون سختى ها به نهايت رسد، گشايش پديد آيد، و آن هنگام كه حلقه هاى بلا تنگ گردد آسايش فرا رسد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  ضرورت پرداخت بدهی ( حکمت شماره 6 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

6-  و في حديثه ( عليه السلام ) :إِنَّ الرَّجُلَ إِذَا كَانَ لَهُ الدَّيْنُ الظَّنُونُ يَجِبُ عَلَيْهِ أَنْ يُزَكِّيَهُ لِمَا مَضَى إِذَا قَبَضَهُ.

فالظنون الذي لا يعلم صاحبه أ يقبضه من الذي هو عليه أم لا فكأنه الذي يظن به فمرة يرجوه و مرة لا يرجوه و هذا من أفصح الكلام و كذلك كل أمر تطلبه و لا تدري على أي شي ء أنت منه فهو ظنون و على ذلك قول الأعشى :
ما يجعل الجد الظنون الذي * جنب صوب اللجب الماطر
مثل الفراتي إذا ما طما * يقذف بالبوصي و الماهر
 و الجد : البئر العادية في الصحراء ، و الظنون التي لا يعلم هل فيها ماء أم لا.


متن فارسی

6.و در روایتی از آن حضرت (علیه السلام) آمده است: اگر برای كسی (دین ظنون) باشد، واجب است كه وقتی آن را دریافت كرد، زكات گذشته اش را بدهد. پس (ظنون) آن وام است كه صاحب آن در وصولش مردد است.

یعنی احتمال می دهد كه وام گیرنده آن را پرداخت خواهد كرد و گاهی ناامید است و احتمال نمی دهد كه آن را پرداخت نماید و این از فصیح ترین سخنان است و همچنین در امری كه آن را بجویی و نمی دانی كه به مقصد خواهی رسید یا نه. تو در این حال (ظنون) هستی و در این معنی است سخن اعشی قیس: چاهی كه در داشتن آب مورد تردید و خود از ریزش باران متراكم به دور است، مانند فرات (یا به طور كلی) رودخانه ای نیست كه وقتی پر شد كشتی و شناور ماهر ار از این طرف به آن طرف ببرد. و (الجد) عبارتست از چاهی در بیابان و (ظنون) آن چاه است كه معلوم نیست آبی دارد یا نه.

قبلی بعدی