متن عربی

18-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى عبد الله بن عباس و هو عامله على البصرة :
وَ اعْلَمْ أَنَّ الْبَصْرَةَ مَهْبِطُ إِبْلِيسَ وَ مَغْرِسُ الْفِتَنِ فَحَادِثْ أَهْلَهَا بِالْإِحْسَانِ إِلَيهِمْ وَ احْلُلْ عُقْدَةَ الْخَوْفِ عَنْ قُلُوبِهِمْ وَ قَدْ بَلَغَنِي تَنَمُّرُک لِبَنِي تَمِيمٍ وَ غِلْظَتُک عَلَيهِمْ وَ إِنَّ بَنِي تَمِيمٍ لَمْ يغِبْ لَهُمْ نَجْمٌ إِلَّا طَلَعَ لَهُمْ آخَرُ وَ إِنَّهُمْ لَمْ يسْبَقُوا بِوَغْمٍ فِي جَاهِلِيةٍ وَ لَا إِسْلَامٍ وَ إِنَّ لَهُمْ بِنَا رَحِماً مَاسَّةً وَ قَرَابَةً خَاصَّةً نَحْنُ مَأْجُورُونَ عَلَى صِلَتِهَا وَ مَأْزُورُونَ عَلَى قَطِيعَتِهَا فَارْبَعْ .

أَبَا الْعَبَّاسِ رَحِمَک اللَّهُ فِيمَا جَرَى عَلَى لِسَانِک وَ يدِک مِنْ خَيرٍ وَ شَرٍّ فَإِنَّا شَرِيکانِ فِي ذَلِک وَ کنْ عِنْدَ صَالِحِ ظَنِّي بِک وَ لَا يفِيلَنَّ رَأْيي فِيک وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

نامه اي است از آن حضرت (عليه السلام) به عبدالله عباس که کارگزار او در بصره بود :

و بدان که بصره جايگاه فرود شيطان و کشتگاه فتنه ها است. پس با احسان به مردم آن ديار، دل هاي آنان را روشن بساز و گره ترس و وحشت را از دل هاي آنان باز کن. شنيده ام به قبيله (بني تميم) تندخويي و خشونت روا داشته اي. در صورتي که ستاره اي از بني تميم ناپديد نشده مگر اين که ستاره ديگري براي آنان طلوع کرده است. کسي از بني تميم در هيچ جنگي نه در دوران جاهليت و نه در اسلام سبقت نگرفته است و براي آنان با ما خويشاوندي و نزديکي پيوند دهنده اي است، ما به مراعات آن شايسته پاداش و بر قطع آن مستحق وبال مي باشيم.
 ابوالعباس، خدا رحمتت کناد، خويشتن داري کن در آنچه که از خير و شر به زبان و دست تو جاري مي گردد که ما در گفتار و کردار تو شريک هستيم. (فرزند عباس) همواره مورد حسن ظن باش تا نظرم درباره تو برنگردد.
 والسلام.