شايسته نيست به سخنى كه از دهان كسى خارج شد، گمان بد ببرى ، چرا كه براى آن برداشت نيكويى مى توان داشت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  اتمام حجت امام به معاویه در بیعت ( نامه شماره 8 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید

متن عربی

8.وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ إلَى جَرِیرِ بْنِ عَبْدِاللّهِ البَجَلِیَّ لَمَّا أَرْسَلَهُ إلَى مُعَاوِیَةَ

  1. أَمَّا بَعْدُ، فَإِذَا أَتَاکَ کِتَابِی فَاحْمِلْ مُعَاوِیَةَ عَلَى الْفَصْلِ،
  2. وَ خُذْهُ بِالْاَمْرِ الْجَزْمِ،
  3. ثُمَّ خَیِّرْهُ بَیْنَ حَرْبٍ مُجْلِیَةٍ، أَوْ سِلْمٍ مُخْزِیَةٍ،
  4. فَإِنِ اخْتَارَ الْحَرْبَ فَانْبِذْ إِلَیْهِ،
  5. وَ إِنِ اخْتَارَ السِّلْمَ فَخُذْ بَیْعَتَهُ، وَالسَّلَامُ.

متن فارسی

8.و از نامه آن حضرت است به جریر بن عبدالله بجلّى هنگامى که او را به سوى معاویه (براى اتمام حجّت نهایى) فرستاد

  1. اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، هنگامى که نامه من به تو رسید معاویه را به حکم نهایى،
  2. دعوت کن و براى یک طرفه شدن کار، او را به یک نتیجه جزمى وادار ساز،
  3. سپس او را میان جنگى آواره کننده یا تسلیمى رسواگر مخیر کن،
  4.  اگر جنگ را اختیار کرد به او اعلان جنگ کن
  5. و اگر راه صلح و سلامت را پیش گرفت از او بیعت بگیر، والسلام.
قبلی بعدی