اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  پند و موعظه مردم ( خطبه شماره 187 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

187.و من خطبة له (علیه السلام):

بعثة النبي‏

(1)بَعَثَهُ حِينَ لَا عَلَمٌ قَائِمٌ وَ لَا مَنَارٌ سَاطِعٌ وَ لَا مَنْهَجٌ وَاضِحٌ‏

العظة بالزهد

(2)أُوصِيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أُحَذِّرُكُمُ الدُّنْيَ

(3)ا فَإِنَّهَا دَارُ شُخُوصٍ وَ مَحَلَّةُ تَنْغِيصٍ

(4)سَاكِنُهَا ظَاعِنٌ وَ قَاطِنُهَا بَائِنٌ

(5)تَمِيدُ بِأَهْلِهَا مَيَدَانَ السَّفِينَةِ تَقْصِفُهَا الْعَوَاصِفُ فِي لُجَجِ الْبِحَارِ

(6)فَمِنْهُمُ الْغَرِقُ الْوَبِقُ وَ مِنْهُمُ النَّاجِي عَلَى بُطُونِ الْأَمْوَاجِ

(7)تَحْفِزُهُ الرِّيَاحُ بِأَذْيَالِهَا وَ تَحْمِلُهُ عَلَى أَهْوَالِهَا

(8)فَمَا غَرِقَ مِنْهَا فَلَيْسَ بِمُسْتَدْرَكٍ وَ مَا نَجَا مِنْهَا فَإِلَى مَهْلَكٍ

(9)عِبَادَ اللَّهِ الْآنَ فَاعْلَمُوا وَ الْأَلْسُنُ مُطْلَقَةٌ

(10)وَ الْأَبْدَانُ صَحِيحَةٌ وَ الْأَعْضَاءُ لَدْنَةٌ

(11)وَ الْمُنْقَلَبُ فَسِيحٌ وَ الْمَجَالُ عَرِيضٌ

(12)قَبْلَ إِرْهَاقِ الْفَوْتِ وَ حُلُولِ الْمَوْتِ

(13)فَحَقِّقُوا عَلَيْكُمْ نُزُولَهُ وَ لَا تَنْتَظِرُوا قُدُومَهُ‏.


متن فارسی

از خطبه های ان حضرت است درپند و موعظه مردم.

(1)خدای متعال پیمغبر را برانگیخت موقعی که- از هدایت نشانه ای استوار، و روشنایی درخشنده ،و راه روشن نبود.

(2)شما را سفارش می­کنم ای بندگان به ترس از خدا، و شما را از شرّ و فریب دنیا می­ترسانم.

(3)چون دنیا خانه کوچ کردنی، و جای کدورت و ناراحتی است.

(4)سکونت کننده آن کوچ کننده، و اقامت کننده آن جدا شونده است.

(5)اهل خود را به لرزش و اضطراب میاندازد مانند لرزش کشتی که بادهای تند در میان موجهای دریا آنرا می­شکند.

(6)پس بعضی از ساکنان ان غرق و هلاک شونده اند و بعضی بر روی موجها نجات یابنده اند.

(7)بادها آن(نجات یافته) را با دامن خود حرکت میدهد، و او را به ترسها و هراسها حمل می­کند و وامیدارد.

(8)پس آنکه غرق می­شود جبران ناپذیر و بازنیافتنی نمی­باشد، و آنکه نجات می­یابد روی به هلاکت است وبیم تباهی دارد.

(9)بندگان خدا اکنون عمل کنید در حالی­که زبانها باز و آزاد است.

(10)و بدنها تندرست و سالم، و اعضا نرم و فرمان بر است.

(11)و محل آمد و شد فراخ، و محل جولان با وسعت است.

(12)پیش از فراگیری نیستی، و رسیدن مرگ.

(13)پس فروآمدن آنرا(مرگ را) بر خودتان محقق و مسلم بدانید، و منتظر آمدن او نباشید یعنی پیش از آمدن او خود را آماده کنید و عمل نمایید.

قبلی بعدی