متن عربی
232.وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام کَلَّمَ بِهِ عَبْدَاللّهِ بْنَ زَمْعَةَ، وَ هُوَ مِنْ شِیْعَتِهِ،وَ ذَلِکَ أَنَّهُ قَدِمَ عَلَیْهِ فِی خِلاَفَتِهِ یَطْلُبُ مِنْهُ مَالاً، فَقَالَ (علیه السلام):
- إِنَّ هذَا الْمَالَ لَیْسَ لِی وَ لا لَکَ،
- وَ إِنَّما هُوَ فَیْءٌ لِلْمُسْلِمِینَ، وَ جَلْبُ أسْیَافِهِمْ،
- فَإِنْ شَرِکْتَهُمْ فِی حَرْبِهِمْ، کانَ لَکَ مِثْلُ حَظِّهِمْ،
- وَ إِلَّا فَجَنَاةُ أَیْدِیهِمْ لا تَکُونُ لِغَیْرِ أَفْوَاهِهِمْ.
متن فارسی
232.از سخنان آن حضرت به عبدالله زمعه از شیعیان آن حضرت
در هنگام خلافت امام (علیه السلام) نزد او آمد و درخواست مالى کرد. امام (علیه السلام) در پاسخ او فرمود:
- غنائم جنگجویان: بى شک این مال نه حق من است و نه حق تو،
- غنیمتى است مربوط به مسلمانانى که با شمشیرهایشان به دست آمده است،
- اگر تو در نبرد آنان شرکت کرده بودى سهمى همانند آنان داشتى،
- و گرنه دست چین آن ها براى غیر دهان آنان نخواهد بود!
