متن عربی

روایت شده است که دو نفر را خدمت امام (علیه السلام) آوردند که هر دو از بیت المال سرقت کرده بودند. یکى از آن دو، برده اى متعلق به بیت المال بود و دیگرى متعلق به بعضى از مردم.

امام (علیه السلام) فرمود:

1. «اما این یکى (برده بیت المال) خودش مال خداست و حدى بر او نیست.
2.  (چرا که) بخشى از مال خداوند، بخش دیگر را خورده است!
3. واما آن دیگرى باید حد شدید بر او جارى شود (منظور از حد شدید همان حدّ سرقت است)، وبه دنبال آن دستور داد) دست او را قطع کردند.

متن فارسی

271. و رُویَ أنَّهُ (علیه السلام) رُفِعَ إلَیْهِ رَجُلَانِ سَرَقَا مِنْ مَالِ اللّهِ، أحَدُهُما عَبدٌ مِن مَالِ اللّهِ، وَ الآخَرُ مِن عُروضِ النّاس.فقال (علیه السلام) :

1. أمَّا هذَا فَهُوَ مِنْ مَالِ اللّهِ وَ لا حَدَّ عَلَیْهِ،
2.  مَالُ اللّهِ أَکَلَ بَعْضُهُ بَعْضاً؛
3. وَ أَمَّا الْاخَرُ فَعَلَیْهِ الْحَدُّ الشَّدِیدُ، فَقَطَعَ یَدَهُ.