متن عربی

402. و قال (علیه السلام): لِبَعضِ مُخاطَبِیه و قد تکلّم بکلمةٍ یُستصغَرُ مِثلُه عن قولِ مِثْلِها:

لَقَدْ طِرْتَ شَکِیراً، وَ هَدَرْتَ سَقْباً.

قال الرَّضیَّ: و الشَّکِیرُ هاهُنا: أوّل ما یَنبُتُ مِن ریشِ الطائرِ قبل أن یَقوی و یستَحصِف. و السَّقْبُ: الصّغِیرُ مِن الإبلِ، وَ لا یهدرُ إلا بعد أن یستَفحِل.

متن فارسی

امام (علیه السلام) به شخصى که در حضورش سخنى بالاتر از شأن خود گفت، فرمود:

پیش از پردرآوردن پرواز کردى و هنوز بالغ نشده بانگ برآوردى.

مرحوم سید رضى مى گوید: «منظور از «شکیر» در اینجا نخستین پرهایى است که بر بال پرنده مى روید پیش از آنکه قوى و محکم شود و «سقب» به شتر نابالغ گفته مى شود و شتر معمولاً پیش از رسیدن به بلوغ، فریاد مخصوص را سر نمى دهد».