لَقَدْ طِرْتَ شَکِیراً، وَ هَدَرْتَ سَقْباً.
قال الرَّضیَّ: و الشَّکِیرُ هاهُنا: أوّل ما یَنبُتُ مِن ریشِ الطائرِ قبل أن یَقوی و یستَحصِف. و السَّقْبُ: الصّغِیرُ مِن الإبلِ، وَ لا یهدرُ إلا بعد أن یستَفحِل.
پیش از پردرآوردن پرواز کردى و هنوز بالغ نشده بانگ برآوردى.
مرحوم سید رضى مى گوید: «منظور از «شکیر» در اینجا نخستین پرهایى است که بر بال پرنده مى روید پیش از آنکه قوى و محکم شود و «سقب» به شتر نابالغ گفته مى شود و شتر معمولاً پیش از رسیدن به بلوغ، فریاد مخصوص را سر نمى دهد».
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/10334
[2] https://farsi.balaghah.net/node/10336