خانه > تشویق به تقوا ( خطبه شماره 157 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
157.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ یَحَثُّ النّاسَ عَلَى التَّقْوىَ
- الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی جَعَلَ الْحَمْدَ مِفْتَاحاً لِذِکْرِهِ،
- وَ سَبَباً لِلْمَزِیدِ مِنْ فَضْلِهِ، وَ دَلِیلاً عَلَى آلاَئِهِ وَ عَظَمَتِهِ.
- عِبَادَ اللّهِ، إِنَّ الدَّهْرَ یَجْرِی بِالْبَاقِینَ کَجَرْیِهِ بِالْمَاضِینَ؛
- لا یَعُودُ مَا قَدْ وَلَّى مِنْهُ،
- وَلا یَبْقَى سَرْمَداً مَا فِیهِ.
- آخِرُ فَعَالِهِ کَأَوَّلِهِ.
- مُتَشَابِهَةٌ أُمُورُهُ، مُتَظَاهِرَةٌ أَعْلاَمُهُ.
- فَکَأَنَّکُمْ بِالسَّاعَةِ تَحْدُوکُمْ حَدْوَ الزَّاجِرِ بشَوْلِهِ؛
- فَمَنْ شَغَلَ نَفْسَهُ بِغَیْرِ نَفْسِهِ تَحَیَّرَ فِی الظُّلُمَاتِ،
- وَ ارْتَبَکَ فِی الْهَلَکَاتِ،
- وَ مَدَّتْ بِهِ شَیَاطِینُهُ فِی طُغْیَانِهِ،
- وَ زَیَّنَتْ لَهُ سَیِّءَ أَعْمَالِهِ.
- فَالْجَنَّةُ غَایَةُ السَّابِقِینَ،
- وَ النَّارُ غَایَةُ الْمُفَرِّطِینَ.
- اعْلَمُوا عِبَادَ اللّهِ، أَنَّ التَّقْوَى دَارُ حِصْنٍ عَزِیزٍ،
- وَ الْفُجُورَ دَارُ حِصْنٍ ذَلِیلٍ،
- لاَیَمْنَعُ أَهْلَهُ،وَ لا یُحْرِزُ مَنْ لَجَأَ إِلَیْهِ.
- أَلا وَ بِالتَّقْوَى تُقْطَعُ حُمَةُ الْخَطَایَا،
- وَ بِالْیَقِینِ تُدْرَکُ الْغَایَةُ الْقُصْوَى.
- عِبَادَ اللّهِ، اللّهَ اللّهَ فِی أَعَزِّ الْاَنْفُسِ عَلَیْکُمْ، وَ أَحَبِّهَا إِلَیْکُمْ:
- فَإِنَّ اللّهَ قَدْ أَوْضَحَ لَکُمْ سَبِیلَ الْحَقِّ،
- وَ أَنَارَ طُرُقَهُ.
- فَشِقْوَةٌ لاَزِمَةٌ، أَوْ سَعَادَةٌ دَائِمَةٌ!
- فَتَزَوَّدُوا فِی أَیَّامِ الْفَنَاءِ لِاَیَّامِ الْبَقَاءِ.
- قَدْ دُلِلْتُمْ عَلَى الزَّادِ، وَ أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ،
- وَ حُثِثْتُمْ عَلَى الْمَسِیرِ؛
- فَإِنَّمَا أَنْتُمْ کَرَکْبٍ وُقُوفٍ، لا یَدْرُونَ مَتَى یُؤْمَرُونَ بِالسَّیْرِ.
- أَلا فَمَا یَصْنَعُ بِالدُّنْیَا مَنْ خُلِقَ لِلْآخِرَةِ!
- وَ مَا یَصْنَعُ بِالْمَالِ مَنْ عَمَّا قَلِیلٍ یُسْلَبُهُ،
- وَ تَبْقَى عَلَیْهِ تَبِعَتُهُ وَ حِسَابُهُ!
- عِبَادَ اللهِ، إِنَّهُ لَیْسَ لِمَا وَعَدَاللهُ مِنَ الْخَیْرِ مَتْرَکٌ،
- وَ لا فِیَما نَهَى عَنْهُ مِنَ الشَّرِّ مَرْغَبٌ.
- عِبَادَ اللّهِ، احْذَرُوا یَوْماً تُفْحَصُ فِیهِ الْاَعْمَالُ،
- وَیَکْثُرُ فِیهِ الزَّلْزَالُ، وَ تَشِیبُ فِیهِ الْاَطْفَالُ.
- اعْلَمُوا، عِبَادَ اللّهِ، أَنَّ عَلَیْکُمْ رَصَداً مِنْ أَنْفُسِکُمْ،
- وَ عُیُوناً مِنْ جَوَارِحِکُمْ،
- وَ حُفَّاظَ صِدْقٍ یَحْفَظُونَ أَعْمَالَکُمْ،
- وَ عَدَدَ أَنْفَاسِکُمْ، لا تَسْتُرُکُمْ مِنْهُمْ ظُلْمَةُ لَیْلٍ دَاجٍ،
- وَ لا یُکِنُّکُمْ مِنْهُمْ بَابٌ ذُو رِتَاجٍ،
- وَ إِنَّ غَداً مِنَ الْیَوْمِ قَرِیبٌ.
- یَذْهَبُ الْیَوْمُ بِمَا فِیهِ،
- وَ یَجِیءُ الْغَدُ لاَحِقاً بِهِ،
- فَکَأَنَّ کُلَّ امْرِىً مِنْکُمْ قَدْ بَلَغَ مِنَ الْاَرْضِ مَنْزِلَ وَحْدَتِهِ، وَ مَخَطَّ حُفْرَتِهِ.
- فَیَا لَهُ مِنْ بَیْتِ وَحْدَةٍ،
- وَ مَنْزِلِ وَحْشَةٍ، وَ مُفْرَدِ غُرْبَةٍ!
- وَ کَأَنَّ الصَّیْحَةَ قَدْ أَتَتْکُمْ،
- وَ السَّاعَةَ قَدْ غَشِیَتْکُمْ، وَ بَرَزْتُمْ لِفَصْلِ الْقَضَاءِ،
- قَدْ زَاحَتْ عَنْکُمُ الْاَبَاطِیلُ، وَ اضْمَحَلَّتْ عَنْکُمُ الْعِلَلُ،
- وَ اسْتَحَقَّتْ بِکُمُ الْحَقَائِقُ، وَ صَدَرَتْ بِکُمُ الْاُمُورُ مَصَادِرَهَا،
- فَاتَّعِظُوا بِالْعِبَرِ، وَ اعْتَبِرُوا بِالْغِیَرِ، وَ انْتَفِعُوا بِالنُّذُرِ.
متن فارسی
157.از خطبه هاى آن حضرت است درباره تشویق و ترغیب مردم به تقوا
- حمد و ثناى خداوند: حمد و ستایش، مخصوص خداوندى است که حمد را کلید ذکر
- و یاد خود و سبب فزونى فضل و رحمتش و دلیل بر نعمت ها و عظمتش قرار داده است.
- عبرت از تاریخ پیشینیان: بندگان خدا! روزگار بر بازماندگان، آن سان مى گذرد که بر پیشینیان گذشت.
- آنچه از زندگى دنیا گذشته است بازنمى گردد
- و آنچه در آن هستیم جاودان نمى ماند.
- آخرین کار این جهان، همچون نخستین کار آن است.
- امورش شبیه به یکدیگر و نشانه هایش روشن و آشکار است.
- گویا ساعت (پایان زندگى)، شما را با سرعت به پیش مى راند؛ همان گونه که ساربان، شتران سبک بار را.
- آن کس که به غیر خویش پردازد و از خود غافل شود، در تاریکى ها سرگردان مى ماند
- و در مهلکه ها گرفتار مى شود.
- شیاطین او را در طغیانش به پیش مى رانند
- و اعمال بدش را در نظرش زیبا جلوه مى دهند؛
- بهشت، سرمنزل پیشتازان (در طاعت خدا)
- و آتش دوزخ، پایان کار کوتاهى کنندگان و تقصیرکاران است.
- اهمیت تقوا: بندگان خدا! بدانید که تقوا دژى است محکم واستوار (که ساکنان خود را از گزند عذاب دنیا و آخرت حفظ مى کند)
- و فجور و بى تقوایى، حصارى است سُست و بى دفاع
- که ساکنانش را (از خطرها) بازنمى دارد و کسى را که به آن پناه برد حفظ نمى کند.
- آگاه باشید! با تقوا مى توان نیش زهرآلود گناهان را قطع کرد
- و با یقین، به برترین مرحله مقصود رسید.
- زاد و توشه آخرت: بندگان خدا! خدا را خدا را در نظر آورید؛ در مراقبت از عزیزترین و محبوب ترین نفوس (دست کم به خود رحم کنید؛)
- چرا که خداوند راه حق را براى شما آشکار ساخته
- و راه هاى آن را روشن کرده است
- و سرانجام کار (از دو حال خارج نیست) یا بدبختى دائمى است و یا نیک بختى همیشگى؛
- حال که چنین است در این ایّام فانى براى ایّام باقى زاد و توشه فراهم سازید،
- زاد و توشه لازم به شما معرفى شده و فرمان کوچ داده شده است
- و با سرعت شما را به حرکت درآورده اند.
- شما همچون کاروانى هستید که در منزلگاهى توقّف کرده و نمى داند چه زمانى دستور حرکت به آن داده مى شود.
- بدانید، آن کس که براى آخرت آفریده شده با دنیا (و دنیاپرستى) چه کار دارد؟
- و آن کس که به زودى ثروتش را از او مى گیرند، با اموال و ثروت دنیا چه مى کند؟
- ثروتى که (سودش براى دیگران و) مؤاخذه و حسابش براى اوست.
- اى بندگان خدا! آنچه را خداوند وعده نیک درباره آن داده است جاى ترک نیست
- و آنچه از بدى ها، نهى کرده، قابل دوست داشتن نمى باشد.
- اى بندگان خدا! از روزى که اعمال بررسى دقیق مى شود، برحذر باشید؛
- روزى که تزلزل و اضطراب در آن بسیار است و کودکان در آن پیر مى شوند!
- مراقبان و کاتبان اعمال: اى بندگان خدا! بدانید که مراقبانى از خودتان بر شما گماشته شده
- و دیده بانانى از اعضاى پیکرتان،
- و نیز حسابدارانى راستگو مراقب شمایند که اعمالتان
- و حتّى شماره نفس هایتان را ثبت مى کنند. نه ظلمت شب تاریک شما را از آن ها پنهان مى دارد
- و نه درهاى محکم و فروبسته.
- فردا به امروز نزدیک است.
- مرگ و عالم قبر: امروز آنچه را در آن است با خود مى برد
- و فردا پشت سر آن فرامى رسد (و به این ترتیب، عمر به سرعت سپرى مى شود).
- گویى هر یک از شما به سرمنزل تنهایى و حفره گور خویش رسیده است.
- اى واى از آن خانه تنهایى
- و منزلگاه وحشت و جایگاه غربت.
- صحنه قیامت: گویى نفخه صور و صیحه قیامت فرارسیده،
- و رستاخیز، شما را در بر گرفته و در صحنه دادگاه الهى حاضر شده اید.
- باطل از شما رخت بربسته؛ عذرتراشى ها از میان رفته؛
- حقایق برایتان مسلّم شده و حوادث، شما را به سرچشمه اصلى رسانده است (و نتایج اعمال خود را آشکارا مى بینید).
- حال که چنین است از عبرت ها پند گیرید، از دگرگونى نعمت ها اندرز پذیرید و از هشدارِ هشداردهندگان بهره گیرید.
قبلی بعدی
