متن عربی

44.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام لمّا هرب مَصْقَلة بن هُبیرةَ الشیبانی إلى معاویة، و کان قد ابتاع سَبْیَ بنی ناجیة من عامل أمیرالمؤمنین (علیه السلام) و أعتقهم، فلمّا طالبه بالمال خاس به و هرب إلى الشام

1. قَبَّحَ اللّهُ مَصْقَلَةَ!
2. فَعَلَ فِعْلَ السَّادَةِ،
3. وَ فَرَّ فِرَارَ الْعَبِیدِ!
4. فَمَا أَنْطَقَ مَادِحَهُ حَتّى أَسْکَتَهُ،
5. وَ لا صَدَّقَ وَاصِفَهُ حَتَّى بَکَّتَهُ،
6. وَ لَوْ أَقَامَ لَأَخَذْنا مَیْسُورَهُ،
7. وَ انْتَظَرْنا بِمَالِهِ وُفُورَهُ.

متن فارسی

44.از خطبه هاى آن حضرت است بیان امام (علیه السلام) هنگامى که «مصقلة بن هبیره شیبانى» اسیران «بنى ناجیه» را از کارگزاران حضرت خرید و آزاد کرد و حضرت پرداخت ثمن به بیت المال را از او مطالبه کرد اما او از فرمان حضرت امتناع ورزید و به سوى شام نزد معاویه گریخت!

1. اداى دین: خداوند مصقله را سیاه رو کند،
2. کار بزرگواران کرد،
3. ولى همچون بردگان گریخت!
4. هنوز ناخوانش لب به مدحش نگشوده بود که او را ساکت کرد!
5. و هنوز سخن ستایشگرانش را با کار خود تصدیق نکرده بود که آن ها را خاموش ساخت.
6. اگر مانده بود، آنچه را در توان داشت از او مى گرفتیم و براى بقیه،
7. تا زمان توانایى اش به او مهلت مى دادیم!