متن عربی
23.وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ قَالَهُ قَبْلَ مَوْتِهِ عَلَى سَبِیلِ الْوَصِیَّةِ لَمَّا ضَرَبَهُ ابْنُ مُلْجَمٍ لَعَنَهُ اللّهُ
- وَصِیَّتِی لَکُمْ أَنْ لا تُشْرِکُوا بِاللّهِ شَیْئاً.
- وَ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) فَلا تُضَیِّعُوا سُنَّتَهُ.
- أَقِیمُوا هذَیْنِ الْعَمُودَیْنِ، وَ أَوْقِدُوا هَذَیْنِ الْمِصْبَاحَیْنِ، وَ خَلاَکُمْ ذَمٌّ!
- أَنَا بِالْاَمْسِ صَاحِبُکُمْ، وَ الْیَوْمَ عِبْرَةٌ لَکُمْ، وَ غَداً مُفَارِقُکُمْ.
- إِنْ أَبْقَ فَأَنَا وَلِیُّ دَمِی، وَ إِنْ أَفْنَ فَالْفَنَاءُ مِیعَادِی.
- وَ إِنْ أَعْفُ فَالْعَفْوُ لِی قُرْبَةٌ، وَ هُوَ لَکُمْ حَسَنَةٌ، فَاعْفُوا:
- «أَلا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللّهُ لَکُمْ».
- وَ اللّهِ مَا فَجَأَنِی مِنَ الْمَوْتِ وَارِدٌ کَرِهْتُهُ،
- وَ لا طَالِعٌ أَنْکَرْتُهُ؛
- وَ مَا کُنْتُ إِلَّا کَقَارِبٍ وَرَدَ، وَ طَالِبٍ وَجَدَ؛ «وَ مَا عِنْدَ اللّهِ خَیْرٌ لِلْاَبْرَارِ».
قَالَ السَّیَّدُ الشَّرِیفُ رَحْمَةُ اللّهِ عَلَیْهِ: أَقُولُ: «وَ قَدْ مَضَى بَعْضُ هذَا الْکَلَامِ فِیَما تَقَدَّمَ مِنَ الْخُطَبِ إِلَّا أَنَّ فِیهِ هَاهُنا زِیَادَةً أَوْجَبَتْ تَکْرِیرَهُ».
متن فارسی
23.وصیت امام (علیه السلام) پس از ضربت ابن ملجم ملعون و قبل از شهادتش
- وصیّت من به شما این است که چیزى را همتاى خدا قرار ندهید،
- و سنّت محمد (صلی الله علیه و آله) را ضایع نکنید
- و این دو ستون استوار را برپا دارید و این دو چراغ پرفروغ را روشن نگه دارید و دیگر نکوهشى بر شما نیست.
- طرز رفتار با قاتل: من دیروز یار و همنشین شما بودم و امروز (که در بستر شهادت افتاده ام) عبرتى براى شما هستم و فردا از شما جدا خواهم شد (و دنیا را وداع مى گویم).
- اگر زنده بمانم، ولىّ خون خویشم (و مى توانم قصاص یا عفو کنم) و اگر از دنیا چشم بپوشم فنا (در دنیا) میعاد و قرارگاه من است
- و اگر عفو کنم، عفو براى من موجب قرب به خداست و براى شما حسنه و نیکى در نزد خداست؛ بنابراین عفو کنید
- «آیا دوست ندارید خدا شما را بیامرزد؟».{سوره نور آيه 22}
- چگونگى برخورد با مرگ: به خدا سوگند چیزى از نشانه هاى مرگ به طور ناگهانى به من روى نیاورده که من از آن ناخشنود باشم
- و طلایه اى از آن آشکار نشده که من آن را زشت بشمارم.
- من نسبت به مرگ همچون کسى هستم که شب هنگام در جستجوى آب باشد و ناگهان در میان (یأس و) تاریکى به آب برسد و یا همچون کسى که گمشده (نفیس) خود را ناگهان پیدا کند (چرا که من به این واقعیّت معتقدم) که «آنچه نزد خدا (در سراى دیگر) است براى نیکان بهتر است».{سوره آل عمران آیه 198 }
سیّد رضى (رحمه الله) مى گوید: «بخشى از این سخن در گذشته در ضمن خطبه هاى پیشین (خطبه 149) گذشت ولى به جهت اضافه اى که در این جا بود آن را تکرار نمودیم».
قبلی بعدی