متن عربی
233.وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام بَعْدَ أَنْ أَقْدَمَ أَحَدُهُمْ عَلَى الکَلَامِ فَحَصِرَ وَ هُوَ فِی بَیَانِ أَهْلِ البَیْتِ، وَ فَسَادِ الزَّمانِ
- أَلاَ وَ إِنَّ اللِّسَانَ بَضْعَةٌ مِنَ الاِنْسَانِ،
- فَلاَ یُسْعِدُهُ الْقَوْلُ إِذَا امْتَنَعَ،
- وَ لاَ یُمْهِلُهُ النُّطْقُ إِذَا اتَّسَعَ.
- وَ إِنَّا لاُمَرَاءُ الْکَلاَمِ،
- وَ فِینَا تَنَشَّبَتْ عُرُوقُهُ،
- وَ عَلَیْنَا تَهَدَّلَتْ غُصُونُهُ.
فَسَادُالزَّمانِ - وَ اعْلَمُوا رَحِمَکُمُ اللّهُ أَنَّکُمْ فِی زَمَانٍ الْقَائِلُ فِیهِ بِالْحَقِّ قَلِیلٌ،
- وَ اللِّسَانُ عَنِ الصِّدْقِ کَلِیلٌ، وَ اللَّازِمُ لِلْحَقِّ ذَلِیلٌ.
- أَهْلُهُ مُعْتَکِفُونَ عَلَى الْعِصْیَانِ.
- مُصْطَلِحُونَ عَلَى الْاِدْهَانِ، فَتَاهُمْ عَارِمٌ،
- وَ شَائِبُهُمْ آثِمٌ، وَ عَالِمُهُمْ مُنَافِقٌ، وَ قَارِنُهُمْ مُمَاذِقٌ.
- لا یُعَظِّمُ صَغِیرُهُمْ کَبِیرَهُمْ، وَ لا یَعُولُ غَنِیُّهُمْ فَقِیرَهُمْ.
متن فارسی
233.از سخنان آن حضرت هنگامى که یکى از یارانش (جعدة بن حبیره) نتوانست بر منبر سخن بگوید
درباره فضایل اهل بیت (علیهم السلام) و وضع نابسامان مردم در آن عصر
- اهمیت سخن گفتن: آگاه باشید! زبان پاره گوشتى از انسان است،
- هرگاه آمادگى در آن نباشد سخن او را یارى نمى کند
- و به هنگام آمادگى، نطق او را مهلت نمى دهد
- و ما فرمانروایان سخنیم،
- درخت سخن در ما ریشه دوانده
- و شاخه هایش بر سر ما سایه افکنده است.
ویژگى هاى محیط فاسد - بدانید! خدا شما را رحمت کند، که شما در زمانى قرار گرفته اید که گوینده حق در آن کم،
- و زبان از گفتار راست عاجز و ناتوان، و همراهان حق، خوارند.
- اهل این زمان همواره با گناه همراه اند
- و بر مداهنه و سازش کارى و سهل انگارى اتفاق نظر دارند؛
- جوانانشان بداخلاق و شرور، و بزرگسالانشان گنهکارند؛ عالم آن ها منافق است و قاریان قرآن و عابدان ریاکارند؛
- نه کوچکشان بزرگسالشان را احترام مى کند و نه ثروتمندشان زندگى مستمندشان را تکفّل مى نماید.
