متن عربی

112.و من خطبة له (علیه السلام):ذكر فيها ملك الموت و توفية النفس و عجز الخلق عن وصف اللّه‏

1. هَلْ تُحِسُّ [يُحَسُ‏] بِهِ إِذَا دَخَلَ مَنْزِلًا أَمْ هَلْ تَرَاهُ إِذَا تَوَفَّى أَحَداً؟
2. بَلْ كَيْفَ يَتَوَفَّى الْجَنِينَ فِي بَطْنِ أُمِّهِ ؟أَيَلِجُ عَلَيْهِ مِنْ بَعْضِ جَوَارِحِهَا أَمْ الرُّوحُ أَجَابَتْهُ بِإِذْنِ رَبِّهَا أَمْ هُوَ سَاكِنٌ مَعَهُ فِي أَحْشَائِهَا.
3. كَيْفَ يَصِفُ إِلَهَهُ مَنْ يَعْجَزُ عَنْ صِفَةِ مَخْلُوقٍ مِثْلِهِ‏.

متن فارسی

از یک خطبه ی  آن حضرت  درباره ی  فرشته ی  مرگ و قبض روح مردم و ناتوانی خلق از توصیف خداوند

1. آیا او (فرشته ی  مرگ) را هنگامی که به خانه  ای درمی آید حس می کنی؟ یا به وقت گرفتن جان کسی او را می بینی؟
2. اصلاً چگونه جان جنین را در شکم مادرش می گیرد؟ آیا از راه برخی از اعضای مادر بر او وارد می شود؟ یا روح جنین به فرمان خدا او را اجابت می کند؟ یا همراه جنین در اندرون مادر ساکن است؟
3. چگونه خدای خود را وصف تواندکرد کسی که از وصف آفریده ای چون خود ناتوان است؟!