اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  عید قربان و صفت قربانی ( خطبه شماره 53 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

53.و من خطبة له (علیه السلام):في ذكرى يوم النحر و صفة الأضحية

وَ مِنْ تَمَامِ الْأُضْحِيَّةِ اسْتِشْرَافُ أُذُنِهَا وَ سَلَامَةُ عَيْنِهَا فَإِذَا سَلِمَتِ الْأُذُنُ وَ الْعَيْنُ سَلِمَتِ الْأُضْحِيَّةُ وَ تَمَّتْ وَ لَوْ كَانَتْ عَضْبَاءَ الْقَرْنِ تَجُرُّ رِجْلَهَا إِلَى الْمَنْسَكِ‏.

[قال السيد الشريف و المنسك هاهنا المذبح‏]


متن فارسی

از یک خطبه ی آن حضرت درباره ی عید قربان و صفت قربانی

از نشانه های کامل بودن حیوان قربانی دراز بودن گوش   وسلامت چشم آن است ،چنانچه چشم وگوشش سالم بود این قربانی سا لم وکامل است گو اینکه شاخش شکسته باشد یا با پای لنگ به کشتارگاه روان شود.[1]

 


[1] کنایه از آنکه گوش آن را نبریده باشند.

قبلی بعدی