دست نيافتن به گناه نوعى عصمت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  شخصیت مالک اشتر ( حکمت شماره 443 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید

متن عربی

443. و قال (علیه السلام): و قد جاَءه نَعْیُ الأشتَرِ رَحِمه اللّهُ:

  1. مَالِکٌ وَ مَا مَالِکٌ!
  2. وَ اللّهِ لَوْ کَانَ جَبَلاً لَکَانَ فِنْداً،
  3. وَ لَوْ کَانَ حَجَراً لَکَانَ صَلْداً.
  4. لاَیَرْتَقِیهِ الْحَافِرُ.
  5. وَ لا یُوفِی عَلَیْهِ الطَّائِرُ.

قال الرَّضی: والفِندُ: المُنفَرِدُ من الجِبال.


متن فارسی

هنگامى که خبر شهادت مالک اشتر؛ به امام (علیه السلام) رسید، امام (علیه السلام) درباره او چنین فرمود:

  1. مالک، اما چه مالکى!
  2. به خدا سوگند اگر کوه بود یکتا بود .
  3. و اگر سنگ بود سرسخت و محکم بود.
  4. هیچ مرکبى نمى توانست از کوهسار وجودش بالا رود
  5. و هیچ پرنده اى به قله آن راه نمى یافت.

مرحوم سید رضى مى افزاید: «واژه فِند (بر وزن هند) به معناى کوه یکه و تنهاست».

قبلی بعدی