خانه > رفع اشتباهات خوارج ( خطبه شماره 127 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
127 وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام وَ فِیْهِ یُبَیّـِنُ بَعْضَ أحْکامِ الدِّینِ، وَ یَکْشِفُ لِلْخَوارجِ الشُّبْهَةَ وَ یَنْقُضُ حُکْمَ الحَکَمَیْـنِ
- فَإِنْ أَبَیْتُمْ إِلَّا أَنْ تَزْعُمُوا أَنِّی أَخْطَأْتُ وَ ضَلَلْتُ،
- فَلِمَ تُظَلِّلُونَ عَامَّةَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، بِضَلاَلِی،
- وَ تَأْخُذُونَهُمْ بِخَطَئِی، وَ تُکَفِّرُونَهُمْ بِذُنُوبِی!
- سُیُوفُکُمْ عَلَى عَوَاتِقِکُمْ تَضَعُونَهَا مَوَاضِعَ الْبُرْءِ وَ السُّقْمِ،
- وَ تَخْلِطُونَ مَنْ أَذْنَبَ بِمَنْ لَمْ یُذْنِبْ.
- وَ قَدْ عَلِمْتُمْ أَنَّ رَسُولَ اللّهِ (صلی الله علیه و آله) رَجَمَ الزَّانِیَ الْمُحْصَنَ،
- ثُمَّ صَلَّى عَلَیْهِ، ثُمَّ وَرَّثَهُ أَهْلَهُ؛
- وَ قَتَلَ الْقَاتِلَ وَ وَرَّثَ مِیرَاثَهُ أَهْلَهُ.
- وَ قَطَعَ السَّارِقَ
- وَ جَلَدَ الزَّانِیَ غَیْرَ الْمُحْصَنِ،
- ثُمَّ قَسَمَ عَلَیْهِمَا مِنَ الْفَیْءِ، وَ نَکَحَا الْمُسْلِمَاتِ؛
- فَأَخَذَهُمْ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله) ، بِذُنُوبِهِمْ، وَ أَقَامَ حَقَّ اللّهِ فِیهِمْ،
- وَ لَمْ یَمْنَعْهُمْ سَهْمَهُمْ مِنَ الْاِسْلَامِ، وَ لَمْ یُخْرِجْ أَسْمَاءَهُمْ مِنْ بَیْنِ أَهْلِهِ.
- ثُمَّ أَنْتُمْ شِرَارُ النَّاسِ، وَ مَنْ رَمَى بِهِ الشَّیْطَانُ مَرَامِیَهُ، وَ ضَرَبَ بِهِ تِیهَهُ!
- وَ سَیَهْلِکُ فِیَّ صِنْفَانِ:
- مُحِبٌّ مُفْرِطٌ یَذْهَبُ بِهِ الْحُبُّ إِلَى غَیْرِ الْحَقِّ،
- وَ مُبْغِضٌ مُفْرِطٌ یَذْهَبُ بِهِ الْبُغْضُ إِلَى غَیْرِ الْحَقِّ،
- وَ خَیْرُ النَّاسِ فِیَّ حَالاً الَّنمَطُ الْاَوْسَطُ فَالْزَمُوهُ،
- وَ الْزَمُوا السَّوَادَ الْاَعْظَمَ فَإِنَّ یَدَ اللّهِ مَعَ الْجَمَاعَةِ.
- وَ إِیَّاکُمْ وَ الْفُرْقَةَ!
- فَإِنَّ الشَّاذَّ مِنَ النَّاسِ لِلشَّیْطَانِ،
- کَمَا أَنَّ الشَّاذَّ مِنَ الْغَنَمِ لِلذِّئْبِ.
- أَلا مَنْ دَعَا إِلَى هذَا الشِّعَارِ فَاقْتُلُوهُ، وَ لَوْ کَانَ تَحْتَ عِمَامَتِی هذِه.
- فَإِنَّمَا حُکِّمَ الْحَکَمَانِ لِیُحْیِیَا مَا أَحْیَا الْقُرْآنُ،
- وَ یُمِیتَا مَا أَمَاتَ الْقُرْآنُ، وَ إِحْیَاؤُهُ الاِجْتِماعُ عَلَیْهِ،
- وَ إِمَاتَتُهُ الاِفْتِرَاقُ عَنْهُ.
- فَإِنْ جَرَّنَا الْقُرْآنُ إِلَیْهِمُ اتَّبَعْنَاهُمْ، وَ إِنْ جَرَّهُمْ إِلَیْنَا اتَّبَعُونَا.
- فَلَمْ آتِ لا أَبَالَکُمْ بُجْراً، وَ لا خَتَلْتُکُمْ عَنْ أَمْرِکُمْ،
- وَ لا لَبَّسْتُهُ عَلَیْکُمْ، إِنَّمَا اجْتَمَعَ رَأْیُ مَلَئِکُمْ عَلَى اخْتِیَارِ رَجُلَیْنِ،
- أَخَذْنَا عَلَیْهِمَا أَلَّا بَتَعَدَّیَا الْقُرْآنَ، فَتَاهَا عَنْهُ،
- وَ تَرَکَا الْحَقَّ وَ هُمَا یُبْصِرَانِهِ، وَ کَانَ الْجَوْرُ هَوَاهُمَا فَمَضَیَا عَلَیْهِ.
- وَ قَدْ سَبَقَ اسْتِثْنَاؤُنَا عَلَیْهِمَا فِی الْحُکُومَةِ بِالْعَدْلِ،
- وَ الصَّمْدِ لِلْحَقِّ سُوءَ رَأْیِهِمَا، وَ جَوْرَ حُکْمِهِمَا.
متن فارسی
127.از سخنان آن حضرت است در بیان پاره اى از احکام دینى و روشن سازى اشتباه خوارج و ابطال حکم حکمین
- خوارج و تکفیر گنهکاران: (اى گروه خوارج!) اگر چنین مى پندارید که من خطا کرده و گمراه شده ام (به فرض محال که چنین باشد)
- چرا به سبب گمراهى من، همه امّت محمّد (صلی الله علیه و آله) را گمراه مى شمرید؟
- و آن ها را به سبب خطاى من، مورد مواخذه قرار مى دهید و تکفیر مى کنید؟
- شما شمشیرهاى خود را بر دوش گذاشته اید (و به هر کس و هر جا ضربه مى زنید و) آن را بر جاى درست و نادرست فرود مى آورید،
- و بین گناهکار و بى گناه فرق نمى گذارید،
- در حالى که مى دانید رسول خدا (صلی الله علیه و آله) زناکار همسردار را سنگسار مى کرد
- ولى بعد از آن بر وى نماز مى خواند، سپس ارث او را در میان خانواده اش تقسیم مى کرد (و به این ترتیب تمام احکام اسلام را بر آن ها جارى مى ساخت)
- قاتل را مى کشت ولى ارث او را به خاندانش مى داد؛
- و دست سارق را مى برید،
- و زناکار بدون همسر را تازیانه مى زد،
- سپس سهم آن ها را از بیت المال مى داد و مى توانستند از زنان مسلمان همسر انتخاب کنند
- (کوتاه سخن این که) رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آن ها را به دلیل گناهانشان مجازات مى کرد و حدّ الهى را بر آنان اجرا مى فرمود،
- اما سهم آن ها را از اسلام مى پرداخت و نام آنان را از دفتر مسلمین خارج نمى ساخت (پس شما چرا بر خلاف دستور پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) هر گنهکارى را کافر مى شمرید؟).
- شما (خوارج) شرورترین مردم و کسانى هستید که شیطان آن ها را هدف تیرهاى خود قرار داده، و به سرگردانى کشانده است (و افکار شیطانى و اعمال ضد انسانى شما، بهترین گواه بر این معناست).
- افراط و تفریط نسبت به امام (علیه السلام): و به زودى دو گروه درباره من هلاک (و گمراه) مى شوند:
- دوست افراطى که محبّتش او را به غیر حق مى کشاند
- و دشمن افراطى که از سر دشمنى قدم در غیر طریق حق مى نهد.
- بهترین مردم درباره من، گروه میانه رو هستند، از آن ها جدا نشوید
- و همیشه همراه جمعیّت هاى بزرگ (اکثریت طرفدار حق) باشید، که دست خدا با جمعیّت است.
- از جدایى بپرهیزید (جدایى از توده هاى عظیم ومومن)
- زیرا افراد تنها و جدا، نصیب شیطان اند،
- همان گونه که گوسفند تک رو، طعمه گرگ است.
- آگاه باشید! هر کس به این شعار (شعار تفرقه انگیز خوارج: لا حکم إلّا للّه) مردم را دعوت کند او را به قتل برسانید هر چند زیر عمامه من باشد (و به من پناهنده شود).
- انحراف حکمیت: اگر به این دو نفر(ابوموسى اشعرى و عمروعاص) حکمیّت داده شد، تنها به این منظور بود که آنچه را قرآن زنده کرده، زنده بدارند
- و آنچه را به مرگ محکوم ساخته، از میان بردارند، و احیاى قرآن این است که دست اتحاد به هم دهند و به آن عمل کنند
- و میراندن قرآن پراکندگى و جدایى از آن است
- (منظور این بود که) اگر قرآن ما را به سوى آن ها دعوت کند ما از آن ها پیروى کنیم و اگر آنان را به سوى ما سوق مى دهد باید تابع ما باشند (ولى این کار به صورتى که مى خواستیم و شرط کرده بودیم هرگز انجام نشد).
- بنابراین، اى بى ریشه ها! من کار بدى نکردم (و خلافى انجام ندادم) و شما را فریب نداده ام
- و چیزى را بر شما مشتبه نساخته ام، مطلب این است که رأى جمعیّت شما بر این قرار گرفت که دو نفر را انتخاب کنند،
- ما نیز از آن ها پیمان گرفتیم که از قرآن تجاوز نکنند؛ ولى آن ها عقل (و ایمان) خویش را از دست دادند
- و حق را ترک کردند در حالى که به خوبى آن را مى دیدند، اما چون جور و ستم با هواى نفس آن ها سازگار بود با آن همراه شدند
- در حالى که پیش از آن که آن رأى زشت و آن حکم ظالمانه را ابراز کنند
- با آن ها شرط کرده بودیم که با عدالت داورى کنند و حق را در نظر داشته باشند (ولى این خودکامگان همه این ها را به دست فراموشى سپردند و طریق حق را رها کرده، به راه شیاطین رفتند).
قبلی بعدی
