متن عربی

111 - وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ وَ قَدْ تُوُفِّى سَهْلُ بْنُ حُنَيْف الاَْنْصارِىُّ بِالْكُوفَةِ بَعْدَ مَرْجِعِهِ مِنْ صِفِّينَ مَعَهُ، وَ كانَ مِنْ اَحَبِّ النّاسِ اِلَيْهِ:

لَوْ اَحَبَّنى جَبَلٌ لَتَهافَتَ.

مَعْنى ذلِكَ اَنَّ الْمِحْنَةَ تَغْلُظُ عَلَيْهِ فَتُسْرِ عُ الْمَصائِبُ اِلَيْهِ،وَلايُفْعَلُ ذلِكَ اِلاّ بِالاَْتْقِياءِ الاْبْرارِ، وَالْمُصْطَفَيْنَ الاَْخْيارِ.

متن فارسی

سهل بن حُنَیف که در صفّین همراه حضرت بود، پس از بازگشت به کوفه از دنیا رفت، او از محبوبترین مردم نزد امام بود، امام در مرگ او فرمود:

اگر کوهی‌ مرا دوست بدارد از هم فرو ریزد.

معنی‌ این فراز این است که محنت و ناراحتی‌ بر او سخت گردد و مصائب به جانب او شتاب گیرد.این چنین نشود جز با پرهیزکاران و نیکان و برگزیدگان اخیار.