خانه > اصحاب رسول الله ( خطبه شماره 56 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
56.وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام یصف أصحاب رسول اللّه و ذلک یوم صفّین حین أمر الناس بالصلح:
- وَ لَقَدْ کُنَّا مَعَ رَسُولِ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ؛
- نَقْتُلُ آباءَنا وَ أَبْنَاءَنا وَ إِخْوَانَنَا وَ أَعْمَامَنَا:
- مَا یَزِیدُنا ذَلِکَ إِلَّا إِیمَاناً وَ تَسْلِیماً،
- وَ مُضِیّاً عَلَى اللَّقَمِ،
- وَ صَبْراً عَلَى مَضَضِ الْاَلَمِ،
- وَ جِدّاً فِی جِهَادِ الْعَدُوِّ؛
- وَ لَقَدْ کَانَ الرَّجُلُ مِنَّا وَ الآخَرُ مِنْ عَدُوِّنا یَتَصَاوَلاَنِ تَصَاوُلَ الْفَحْلَیْنِ،
- یَتَخَالَسانِ أَنْفُسَهُما:
- أَیُّهُما یَسْقِی صَاحِبَهُ کَأْسَ الْمَنُونِ،
- فَمَرَّةً لَنَا مِنْ عَدُوِّنا،وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنا مِنَّا،
- فَلَمَّا رَأَى اللّهُ صِدْقَنَا،
- أَنْزَلَ بَعدُوِّنا الْکَبْتَ،
- وَ أَنْزَلَ عَلَیْنا النَّصْرَ،
- حَتَّى اسْتَقَرَّ الْاِسْلامُ مُلْقِیاً جِرَانَهُ،
- وَ مُتَبَوِّئاً أَوْطَانَهُ.
- وَ لَعَمْرِی لَوْ کُنَّا نَأْتِی مَا أَتَیْتُمْ،
- مَا قَامَ لِلدِّینِ عَمُودٌ،
- وَ لا اخْضَرَّ لِلإِیمانِ عُوْدٌ.
- وَ أیْمُ اللّهِ لَتَحْتَلِبُنَّهَا دَماً وَ لَتُتْبِعُنَّهَا نَدَماً!
متن فارسی
56.از سخنان آن حضرت است درباره اصحاب رسول الله (صلی الله علیه و آله) (و اطاعت بى قید وشرط آنان از آن بزرگوار)در ایام جنگ صفین، هنگامى که مردم را به صلح دعوت مى کرد
- جهاد مخلصانه: ما در رکاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) (مخلصانه مى جنگیدیم و در راه پیشبرد اهداف آن حضرت گاه)
- پدران و فرزندان و برادرها و عموهاى خود را از پاى درمى آوردیم
- و این کار (نه تنها از ایمان و استقامت ما نمى کاست بلکه) بر ایمان و تسلیم ما مى افزود
- و ما را در شاهراه حقّ و صبر
- و استقامت در برابر درد و رنج ها
- و در طریق جهاد پیگیر در مقابل دشمن، ثابت قدم مى ساخت،
- گاهى یکى از ما با فرد دیگرى از دشمن به صورت دو قهرمان با هم نبرد مى کردند؛
- به گونه اى که هر یک مى خواست کار دیگرى را بسازد
- و جام مرگ را به او بنوشاند (آرى) گاه ما بر دشمن پیروز مى شدیم.
- و گاه دشمن بر ما (ولى نه پیروزى مقطعى ما را مغرور مى کرد و نه آن شکست نومیدمان مى ساخت)
- و هنگامى که خداوند، صدق و اخلاص ما را دید
- ذلّت و خوارى را بر دشمنان ما نازل کرد
- و پیروزى و نصرت را به ما عنایت فرمود،
- تا آن جا که اسلام در همه جا استقرار یافت
- و در کشور پهناور خود جاى گرفت.
- عامل شکست: به جانم سوگند! اگر ما (در مبارزه با دشمنان اسلام) همانند شما بودیم
- هرگز ستونى از دین بر پا نمى شد
- و شاخه اى از درخت ایمان سبز نمى گشت (و به ثمر نمى نشست)
- به خدا سوگند! شما (با این پراکندگى و نفاق و عدم اطاعت از رهبرى) سرانجام از شتر خلافت، به جاى شیر، خون مى دوشید و به زودى پشیمان مى شوید (اما در زمانى که پشیمانى سودى نخواهد داشت).
قبلی بعدی
