متن عربی
214.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ یَصِفُ جَوْهَرَ الرَّسُولِ وَ یَصِفُ العُلَمَاءَ وَ یَعِظُ بِالتَّقْوَى
- وَ أَشْهَدُ أَنَّهُ عَدْلٌ عَدَلَ، وَ حَکَمٌ فَصَلَ،
- وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، وَ سَیِّدُ عِبَادِهِ،
- کُلَّمَا نَسَخَ اللّهُ الْخَلْقَ فِرْقَتَیْنِ،
- جَعَلَهُ فِی خَیْرِهِمَا، لَمْ یُسْهِمْ فِیهِ عَاهِرٌ، وَ لا ضَرَبَ فِیهِ فَاجِرٌ.
- أَلا وَ إِنَّ اللّهَ سُبْحَانَهُ قَدْ جَعَلَ لِلْخَیْرٍ أَهْلاً، وَ لِلْحَقِّ دَعَائِمَ، وَ لِلطَّاعَةِ عِصَماً،
- وَ إِنَّ لَکُمْ عِنْدَ کُلِّ طَاعَةٍ عَوْناً مِنَ اللّهِ سُبْحَانَهُ یَقُولُ عَلَى الْاَلْسِنَةِ،
- وَ یُثَبِّتُ الْاَفْئِدَةَ فِیهِ، کَفَاءٌ لِمُکْتَفٍ، وَ شِفَاءٌ لِمُشْتَفٍ.
صِفَةُ العُلَمَاءِ - وَ اعْلَمُوا أَنَّ عِبَادَ اللّهِ الْمُسْتَحْفَظِینَ عِلْمَهُ،
- یَصُونُونَ مَصُونَهُ، وَ یُفَجِّرُونَ عُیُونَهُ،
- یَتَوَاصَلُونَ بِالْوِلَایَةِ وَ یَتَلاَقَوْنَ بَالْمَحَبَّةِ،
- وَ یَتَسَاقَوْنَ بِکَأْسٍ رَوِیَّةٍ، وَ یَصْدُرُونَ بِرِیَّةٍ،
- لا تَشُوبُهُمُ الرِّیْبَةُ،وَ لا تُسْرِعُ فِیهِمُ الْغِیبَةُ،
- عَلَى ذَلِکَ عَقَدَ خَلْقَهُمْ وَ أَخْلاقَهُمْ،
- فَعَلَیْهِ یَتَحَابُّونَ، وَ بِهِ یَتَوَاصَلُونَ،
- فَکَانُوا کَتَفَاضُلِ الْبَذْرِ یُنْتَقَى،
- فَیُؤْخَذُ مِنْهُ وَ یُلْقَى،
- قَدْ مَیَّزَهُ التَّخْلِیصُ،
- وَ هَذَّبَهُ التَّمْحِیصُ.
اَلعِظَةُ بِالتَّقْوَى - فَلْیَقْبَلِ امْرُو کَرَامَةً بِقَبُولِهَا،
- وَلْیَحْذَرْ قَارِعَةً قَبْلَ حُلُولِهَا، وَلْیَنْظُرِ امْرُؤٌ فِی قَصِیرِ أَیَّامِهِ،
- وَ قَلِیلِ مُقَامِهِ فِی مَنْزِلٍ، حَتَّى یَسْتَبْدِلَ بِهِ مَنْزِلاً،
- فَلْیَصْنَعْ لِمُتَحَوَّلِهِ، وَ مَعَارِفِ مُنْتَقَلِهِ.
- فَطُوبَى لِذِی قَلْبٍ سَلِیمٍ، أَطَاعَ مَنْ یَهْدِیهِ،
- وَ تَجَنَّبَ مَنْ یُرْدِیهِ،
- وَ أَصَابَ سَبِیلَ السَّلاَمَةِ بِبَصَرِ مَنْ بَصَّرَهُ،
- وَ طَاعَةِ هَادٍ أَمَرَهُ،
- وَ بَادَرَ الْهُدَى قَبْلَ أَنْ تُغْلَقَ أَبْوَابُهُ،
- وَ تُقْطَعَ أَسْبَابُهُ،
- وَ اسْتَفْتَحَ التَّوْبَةَ،
- وَ أَمَاطَ الحَوْبَةَ،
- فَقَدْ أُقِیمَ عَلَى الطَّرِیقِ، وَ هُدِیَ نَهْجَ السَّبِیلِ.
متن فارسی
214.از خطبه های آن حضرت درباره صفات درونى پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اوصاف دانشمندان و بیان اندرزى که به تقوا مى انجامد
- نسب پاک پیامبر (صلی الله علیه و آله) : و گواهى مى دهم که خداوند، دادگرى است که همواره دادگرى داشته و داورى است که همیشه حق را از باطل جدا ساخته
- و گواهى مى دهم که محمّد بنده و فرستاده او و سرور بندگان اوست.
- هر زمان خدا انسان هارا به دو بخش تقسیم کرده،
- آن حضرت را در بهترین آن دو قرار داده است (و پیوسته در صلب پدران پاک و رحم مادران پاک دامن بوده است) هیچ ناپاک دامنى در او سهمى نداشت و هیچ فاجرى در او دخالت نکرد.
- پیروى از پیامبر (صلی الله علیه و آله): آگاه باشید! خداوند براى خیر و نیکى، اهلى قرار داده و براى حق، ستون هایى و براى اطاعت فرمانش پاسدارانى
- و به یقین براى شما در انجام هر طاعتى یار و یاورى از جانب خداوند سبحان خواهد بود که زبان ها را گویا مى کند
- و قلب ها را ثابت نگه مى دارد، به گونه اى که براى آن کس که بخواهد به آن اکتفا کند کافى است و براى آن کس که شفا جوید مایه شفاست.
صفات حافظان علم الهى - بدانید! بندگان خدا که حافظان علم او هستند
- آن را به خوبى نگاهدارى و حفظ مى کنند (و در اختیار نااهلان قرار نمى دهند) و (آن جا که باید آن را آشکار کنند) چشمه هاى آن علوم را جارى مى سازند،
- با ولایت به یکدیگر مى پیوندند و با محبّت با هم ملاقات مى کنند
- و با پیمانه اى سیراب کننده عطش یکدیگر را فرومى نشانند و پس از سیراب شدن (از نزد یکدیگر) خارج مى شوند.
- شک و تردید در آن ها راه نمى یابد،و غیبت در وجودشان نفوذ نمى کند.
- خداوند سرشت و اخلاقشان را با این صفات برجسته گره زده،
- به همین سبب به یکدیگر مهر مى ورزند و با یکدیگر پیوند دوستى برقرار مى سازند.
- برترى آنان همچون برترى بذرهاى انتخاب شده اى است که دانه هاى خوب و اصلاح شده آن از میان انبوه دانه ها برگرفته مى شود
- و بقیه را کنار مى گذارند.
- این امتیاز براثر خالص سازى آن ها
- و از عهده امتحان برآمدن حاصل شده است.
پند و اندرز به تقوى - هر انسانى باید نصیحت مرا که جز قبول آن، پاداشى از وى نمى طلبم از من بپذیرد (و در راه عالمان ربانى گام نهد)
- و از حادثه کوبنده (ى مرگ) پیش از رسیدنش برحذر باشد،
- و هر کس باید به مدت کوتاه عمر و اقامت اندکش در این منزلگاه نظر افکند
- تا آن را به منزلگاهى والا مبدل سازد
- و براى محلى که او را بدان جا مى برند و براى شناخت نیازهاى جایگاه آینده اش، آنچه را که در توان دارد به کار گیرد.
- خوشا به حال آن کس که قلب سلیم دارد، از کسى که به هدایتش مى پردازد اطاعت مى کند
- و از آن کس که او را به پستى و هلاکت مى کشاند دورى مى جوید،
- در نتیجه با کمک کسى که او را بینا مى سازد
- و با اطاعت رهبر هدایت کننده اى که به او دستور مى دهد،
- راه سلامت را مى یابد و هدایت را پیش از آن که درهایش بسته شود
- و اسبابش قطع گردد، به دست مى آورد،
- درِ توبه را مى گشاید و گناه را از میان مى برد
- که اگر چنین کند بر طریق حق قرار گرفته و به راه راست و روشن هدایت شده است.