متن عربی
46.وَ مِنَ الْکَلَام لَه علیه السلام عند عزمه على المسیر إلى الشام
و هو دعاء دعا به ربّه عند وضع رجله فی الرکاب:
- اللّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثاءِ السَّفَرِ،
- وَ کَآبَةِ الْمُنْقَلَبِ وَ سُوءِ الْمَنْظَرِ فِی الْاَهْلِ وَ الْمَالِ وَ الْوَلَدِ.
- اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فِی السَّفَرِ،
- وَ أَنْتَ الْخَلِیفَةُ فِی الْاَهْلِ،
- وَ لا یَجْمَعُهُما غَیْرُکَ؛
- لِاَنَّ الْمُسْتَخْلَفَ لایَکُونُ مُسْتَصْحَباً،
- وَ الْمُسْتَصْحَبُ لا یَکُونُ مُسْتَخْلَفاً.
قال السیّد الشریف (رحمه الله): و ابتداء هذا الکلام مرویّ عن رسول اللّه (صلی الله علیه و آله)، و قد قفَّاه أمیرالمؤمنین (علیه السلام) بأبلغ کلام، و تمّمه بأحسن تمام؛ من قوله: «وَ لا یَجْمَعُهُمَا غَیْرُکَ». إِلى آخر الفصل.
متن فارسی
46.از خطبه هاى آن حضرت است هنگام حرکت به سوى شام (براى خاموش کردن فتنه معاویه و شامیان) دعایى که آن را هنگامى تلاوت فرمود که پا را در رکاب گذاشت
- دعاى سفر: بار الها! من از رنج و مشقّت این سفر و بازگشت پراندوه از آن
- و مواجه شدن با منظره ناخوشایند در خانواده و مال و فرزند، به تو پناه مى برم.
- خداوندا! تو در سفر همراه مایى
- و براى بازماندگان ما در وطن، سرپرست و نگاهبانى،
- و جمع میان این دو را هیچ کس جز تو نمى تواند،
- زیرا آن کس که سرپرست بازماندگان است، همسفر نتواند بود،
- و آن کس که همسفر است جانشینى انسان را (در خانه و خانواده اش) نمى تواند برعهده گیرد (آرى! تنها تویى که قادر بر هر دو هستى)!
مرحوم سيّد رضى در پايان اين سخن مى گويد: «قسمت نخست اين کلام از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) نقل شده و اميرمؤمنان على (عليه السلام) آن را با جمله هايى فصيح و بليغ تکميل فرموده، و آن جمله ها از «لايَجْمَعُهُما غَيْرُکَ» تا پايان اين کلام است.
قبلی بعدی