متن عربی
275. و قال (علیه السلام):
- إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَیْرُ مُصْدِرٍ، وَ ضَامِنٌ غَیْرُ وَفِیٍّ،
- وَ رُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِیِّهِ؛
- وَ کُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّیْءِ الْمُتَنَافَسِ فِیهِ، عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ لِفَقْدِهِ،
- وَ الْاَمَانِیُّ تُعْمِی أَعْیُنَ الْبَصَائِرِ،
- وَالْحَظُّ یَأْتِی مَنْ لا یَأْتِیهِ.
متن فارسی
امام (علیه السلام) فرمود:
- طمع، (انسان را) به سرچشمه آب وارد مى کند و او را تشنه بازمى گرداند و ضامنى است که هرگز وفا نمى کند
- و بسیار مى شود که نوشنده آب پیش از آن که سیراب گردد، آب گلوگیرش مى شود (و هلاک مى گردد).
- و هر اندازه ارزش چیزى بیشتر باشد به گونه اى که افراد براى به دست آوردن آن، با یکدیگر به رقابت برخیزند، به همان اندازه مصیبت از دست رفتنش بیشتر است.
- آرزوها (ى دور و دراز) چشم بصیرت را کور مى کند .
- و(گاه) سود به سراغ کسى مى رود که او به دنبالش نیست!
