(مردمى را در مرگ يكى از خويشاوندانشان چنين تسليت گفت) مْردن از شما آغاز نشده ، و به شما نيز پايان نخواهد يافت. اين دوست شما به سفر مى رفت، اكنون پنداريد كه به يكى از سفرها رفته ؛ اگر او باز نگردد شما به سوى او خواهيد رفت.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  نصیحت به ابوذر هنگام تبعید به ربذه ( خطبه شماره 130 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید

متن عربی

130.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام  لِأَبی ذَرٍّ رَحِمَهُ اللّهُ لَمّا أُخْرجَ إلَى الرَّبَذَةِ

  1. یَا أَبَا ذَرٍّ، إِنَّکَ غَضِبْتَ لِلّهِ، فَارْجُ مَنْ غَضِبْتَ لَهُ.
  2. إِنَّ الْقَوْمَ خَافُوکَ عَلَى دُنْیَاهُمْ،وَ خِفْتَهُمْ عَلَى دِینِکَ،
  3.  فَاتْرُکْ فِی أَیْدِیهِمْ مَا خَافُوکَ عَلَیْهِ،
  4. وَ اهْرُبْ مِنْهُمْ بِمَا خِفْتَهُمْ عَلَیْهِ، فَمَا أَحْوَجَهُمْ إِلَى مَا مَنَعْتَهُمْ،
  5. وَ مَا أَغْنَاکَ عَمَّا مَنَعُوکَ!
  6. وَ سَتَعْلَمُ مَنِ الرَّابِحُ غَداً، وَ الْاَکْثَرُ حُسَّداً.
  7. وَ لَوْ أَنَّ السَّماوَاتِ وَ الْاَرَضِینَ کَانَتَا عَلَى عَبْدٍ رَتْقاً،
  8. ثُمَّ اتَّقَى اللّهَ، لَجَعَلَ اللّهُ لَهُ مِنْهُمَا مَخْرَجاً!
  9. لا یُؤْنِسَنَّکَ إِلَّا الْحَقُّ، وَ لا یُوحِشَنَّکَ إِلَّا الْبَاطِلُ.
  10. فَلَوْ قَبِلْتَ دُنْیَاهُمْ لَأَحَبُّوکَ،
  11. وَ لَوْ قَرَضْتَ مِنْهَا لَأَمَّنُوکَ.

 


متن فارسی

 

130.از سخنان آن حضرت است  خطاب به «ابوذر» هنگامى که به «ربذه» تبعید مى شد

  1. ابوذر قهرمان مبارزه با فساد: اى ابوذر! تو به خاطر خدا (بر آن ها) غضب کردى پس به آن کس که برایش غضب کردى امیدوار باش،
  2. آن گروه به خاطر دنیایشان از تو ترسیدند و تو به خاطر دینت از آن ها ترسیدى!
  3. بنابراین، آنچه را که آن ها براى (از دست دادن) آن در وحشت اند به خودشان واگذار،
  4. و براى آنچه به دلیل از دست رفتنش مى ترسى، از آن ها فرار کن! چه نیازمندند آن ها به آنچه از آن منعشان کردى،
  5. و چه بى نیازى از آنچه تو را از آن منع کردند.
  6. و به زودى مى دانى چه کسى فرداى قیامت سود مى برد و چه کسى (از فزونى رحمت الهى) مورد غبطه واقع مى شود.
  7. (بدان) اگر درهاى آسمان ها و زمین ها به روى بنده اى بسته شده باشد،
  8. و او تقواى الهى را پیشه کند خداوند راهى در زمین و آسمان براى او خواهد گشود.
  9. (اى ابوذر!) چیزى جز حق مایه آرامش تو نشود. و چیزى غیر از باطل تو را به وحشت نیفکند.
  10. اگر تو دنیاى آن ها را پذیرفته بودى (و به آن ها در نیل به مطامعشان کمک مى کردى) تو را دوست مى داشتند.
  11.  و اگر سهمى از آن را به خود اختصاص مى دادى (و با آن ها کنار مى آمدى) به تو امان مى دادند!
قبلی بعدی