متن عربی
269. و قال (علیه السلام):
- النَّاسُ فِی الدُّنْیَا عَامِلَانِ:
- عَامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنْیَا لِلدُّنْیَا، قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْیَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ،
- یَخْشَى عَلَى مَنْ یَخْلُفُهُ الْفَقْرَ،
- وَ یَأْمَنُهُ عَلَى نَفْسِهِ،
- فَیُفْنِی عُمُرَهُ فِی مَنْفَعَةِ غَیْرِهِ،
- وَ عَامِلٌ عَمِلَ فِی الدُّنْیَا لِمَا بَعْدَهَا، فَجَاءَهُ الَّذِی لَهُ مِنَ الدُّنْیَا بِغَیْرِ عَمَلٍ،
- فَأَحْرَزَ الْحَظَّیْنِ مَعاً، وَ مَلَکَ الدَّارَیْنِ جَمِیعاً،
- فَأَصْبَحَ وَجِیهاً عِنْدَ اللّهِ، لا یَسْأَلُ اللّهَ حَاجَةً فَیَمْنَعُهُ.
متن فارسی
امام (علیه السلام) فرمود:
- مردم در دنیا دو گروه اند:
- گروهى تنها براى دنیا تلاش مى کنند و دنیایشان آنان را از آخرتشان بازداشته است.
- براى بازماندگان خود از فقر وحشت دارند
- ولى از فقر خویش (براى جهان دیگر) خود را در امان مى دانند،
- از این رو عمر خود را در منافع دیگران فانى مى سازند (و دست خالى به آخرت مى روند).
- گروه دیگر براى آنچه بعد از دنیاست تلاش مى کنند؛ سهم آنان بدون نیاز به کار وکوشش فراوان از دنیا به آن ها مى رسد.
- چنین کسانى هر دو سود را برده اند و هر دو سرا را با هم مالک شده اند.
- آن ها در درگاه خدا آبرومندند و هرچه بخواهند خداوند از آن ها دریغ نمى دارد.
