وقتى يكى از كارگزارانِ امام، خانة با شكوهى ساخت به او فرمود) سكه هاى طلا و نقره سر بر آورده خود را آشكار ساختند، همانا ساختن مجلل بى نيازى و ثروتمندى تو را مى رساند.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  به معاويه ( نامه شماره 6 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

6.و من کتاب له (علیه السلام) إلی معاوية :
إِنَّهُ بَايَعَنِي الْقَوْمُ الَّذِينَ بَايَعُوا أَبَا بَکرٍ وَ عُمَرَ وَ عُثْمَانَ عَلَی مَا بَايَعُوهُمْ عَلَيْهِ فَلَمْ يَکنْ لِلشَّاهِدِ أَنْ يَخْتَارَ وَ لَا لِلْغَائِبِ أَنْ يَرُدَّ وَ إِنَّمَا الشُّورَی لِلْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ فَإِنِ اجْتَمَعُوا عَلَی رَجُلٍ وَ سَمَّوْهُ إِمَاماً کانَ ذَلِک لِلَّهِ رِضًا فَإِنْ خَرَجَ عَنْ أَمْرِهِمْ خَارِجٌ بِطَعْنٍ أَوْ بِدْعَةٍ رَدُّوهُ إِلَی مَا خَرَجَ مِنْهُ فَإِنْ أَبَی قَاتَلُوهُ عَلَی اتِّبَاعِهِ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ وَ وَلَّاهُ اللَّهُ مَا تَوَلَّی وَ لَعَمْرِي يَا مُعَاوِيَةُ لَئِنْ نَظَرْتَ بِعَقْلِک دُونَ هَوَاک لَتَجِدَنِّي أَبْرَأَ النَّاسِ مِنْ دَمِ عُثْمَانَ وَ لَتَعْلَمَنَّ أَنِّي کنْتُ فِي عُزْلَةٍ عَنْهُ إِلَّا أَنْ تَتَجَنَّی فَتَجَنَّ مَا بَدَا لَک وَ السَّلَامُ .


متن فارسی

نامه ای است از اميرالمومنين (علیه السلام)به معاويه:

به راستی، همان گروهی که با ابوبکر و عمر و عثمان، بيعت کرده بودند و با همان شرايط و جهاتی که در بيعت با آنان مقرر بود، با من هم بيعت کردند، پس (چون بيعت کنندگان با من از مهاجرين و انصار بودند و شايسته برای حل و عقد) هر کس در هنگام بيعت حاضر بوده، حق ندارد ديگری را برگزيند و آن که غايب بوده نمی تواند آنرا رد کند و نپذيرد، جز اين نيست که مشورت درباره امر خلافت حق مهاجرين و انصار است، بنابراين هر گاه آنان بر مردی گرد آمدند و او را امام ناميدند، اين امر مورد رضای خداوند است و اگر کسی از امر و تصميم ايشان سر، باز زند و به عيبجويی و بدعت آوری بپردازد، وی را به آنچه از آن خارج شده، باز گردانند، و اگر نپذيرفت، چون راهی جز راه مومنان را پيروی کرده با او نبرد خواهند کرد.
خداوند، او را با آنچه وی با خود همراه ساخته (يعنی انحراف از راه حق) همراه سازد و به عاقبت بد عمل خود گرفتار آيد.
 قسم به جان خودم ای معاويه، هر آينه اگر تو با عقلت، بدون توجه به هوای نفست بينديشی به طور يقين و مسلم، مرا دورترين مردم از خون عثمان می يابی و هر آينه و البته خواهی دانست که من از اين کار برکنار بودم.
 مگر اينکه تو (با دستاويز ساختن خون عثمان) بخواهی جنايتی را که من مرتکب نشده ام به عهده ام گذاری که در اين صورت آنچه را که برايت آشکار گرديده (در برکنار بودن من از خون عثمان) پنهان می داری.
 والسلام.

 

قبلی بعدی