دست نيافتن به گناه نوعى عصمت است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عمران علیزاده)  >  موعظه جامع ( حکمت شماره 341 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

[341] .قَالَ (علیه السلام): (1) مَنْ نَظَرَ فِي عَيْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ وَ مَنْ رَضِيَ بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ يَحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ وَ مَنْ سَلَّ سَيْفَ الْبَغْيِ قُتِلَ بِهِ

(2)وَ مَنْ كَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ

(3)وَ مَنْ كَثُرَ كَلَامُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَيَاؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ

(4)وَ مَنْ نَظَرَ فِي عُيُوبِ [غَيْرِهِ‏] النَّاسِ فَأَنْكَرَهَا ثُمَّ رَضِيَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِكَ الْأَحْمَقُ بِعَيْنِهِ وَ الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ

(5)وَ مَنْ أَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ رَضِيَ مِنَ الدُّنْيَا بِالْيَسِيرِ وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يَعْنِيهِ‏.


متن فارسی

 امام (عليه السّلام) فرمود:(1)هرکس در عیبهای مردم نگاه کند از عیبهای خود غافل و مشغول می شود، هرکس به روزی خدا داده راضی شود به آنچه از او فوت شده محزون نمی شود، و هرکس شمشیر ظلم و تجاوز با آن کشته می شود.

(2)هرکس با کارها تلاش و مبارزه کند هلاک می گردد، هرکس داخل موجها شود غرق می گردد، و هرکس وارد جایگاههای بد شود متهم می گردد.

(3)هرکس سخنش بسیار شود خطایش بسیار می شود، و هرکس خطایش بسیار شود حیائش کم می گردد، وهرکس حیائش کم شود ورعش کم می شود، و هرکس ورعش کم شود قلبش می میرد، و هرکس قلبش بمیرد داخل آتش می شود.

(4)و هرکس عیوب مردم را دیده و انکار کند سپس آنها را برای خود بپسندد این همان احمق است، و قناعت مالی است که تمام نمی شود.

(5)هرکس مرگ را یاد کند از دنیا به مقدار کم قناعت می کند و هرکس بداند که سخنش از عملش است(سخنهایش مثل کارها حساب دارد) گفتارش کم می شود مگر درباره آنچه برایش لازم و ضروری است.

قبلی بعدی