متن عربی

61.وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلیهِ السَّلام ُإِلَى کُمَیْلِ بْنِ زِیَادٍ النَّخَعِیَّ وَ هُوَ عَامِلُه عَلَى هِیْتٍ، یُنْکِرُ عَلَیْهِ تَرْکَهُ دَفْعَ مَنْ یَجْتَازُ بِهِ مِنْ جَیْشِ العَدُوَّ طَالِباً لِلغَارَةِ

1. أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ تَضْیِیعَ الْمَرْءِ مَا وُلِّیَ، وَ تَکَلُّفَهُ مَا کُفِیَ،
2. لَعَجْزٌ حَاضِرٌ، وَ رَأْیٌ مُتَبَّرٌ.
3. وَ إِنَّ تَعَاطِیَکَ الْغَارَةَ عَلَى أَهْلِ قِرْقِیْسِیا،
4. وَ تَعْطِیلَکَ مَسَالِحَکَ الَّتی وَلَّیْنَاکَ،
5. لَیْسَ بِهَا مَنْ یَمْنَعُهَا وَ لا یَرُدُّ الْجَیْشَ عَنْهَا، لَرَأْیٌ شَعَاعٌ.
6.  فَقَدْ صِرْتَ جِسْراً لِمَنْ أَرَادَ الْغَارَةَ مِنْ أَعْدَائِکَ عَلَى أَوْلِیَائِکَ،
7. غَیْرَ شَدِیدِ الْمَنْکِبِ وَ لا مَهِیبِ الْجَانِبِ،
8. وَ لا سَادٍّ ثُغْرَةً، وَ لا کاسِرٍ لِعَدُوٍّ شَوْکَةً،
9. وَ لا مُغْنٍ عَنْ أَهْلِ مِصْرِهِ، وَ لا مُجْزٍ عَنْ أَمِیرِهِ.

متن فارسی

61.و از نامه آن حضرت است به کمیل بن زیاد نخعى،فرماندار منطقه «هیت» (از آبادى هاى کشور عراق) امام (علیه السلام) در این نامه او را سرزنش مى کند که چرا از لشکریان دشمن که از آن منطقه براى غارت عبور کرده اند جلوگیرى نکرده است

1. اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، تضییع چیزى که بر عهده انسان گذاشته شده و اصرار بر انجام آنچه وظیفه او نیست
2. یک ناتوانى آشکار و فکر باطل و هلاک کننده است.
3. مشغول شدن تو به حمله به اهل قرقیسیا
4. و رها ساختن پادگان هایى که حفظش را به تو واگذار کرده ایم ـ
5. در حالى که هیچ کس از آن دفاع نمى کرد و لشکر دشمن را از آن دور نمى ساخت ـ یک فکر نادرست و پراکنده و بیهوده است.
6.  (بدان که) تو در حقیقت پلى شده اى براى دشمنانى که مى خواستند به دوستانت حمله کنند.
7. تو نه بازوى توانایى نشان دادى و نه هیبت و ابّهتى در دل دشمن ایجاد کردى؛
8. نه مرزى را حفظ نمودى و نه شوکت دشمنى را درهم شکستى؛
9. نه اهل شهر و دیارت را حمایت کردى و نه امیر و پیشوایت را (از دخالت مستقیم در منطقه) بى نیاز ساختى.