متن عربی

61.وَ مِنْ کِتابٍ لَهُ عَلیهِ السَّلام ُإِلَى کُمَیْلِ بْنِ زِیَادٍ النَّخَعِیَّ وَ هُوَ عَامِلُه عَلَى هِیْتٍ، یُنْکِرُ عَلَیْهِ تَرْکَهُ دَفْعَ مَنْ یَجْتَازُ بِهِ مِنْ جَیْشِ العَدُوَّ طَالِباً لِلغَارَةِ

أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ تَضْیِیعَ الْمَرْءِ مَا وُلِّیَ، وَ تَکَلُّفَهُ مَا کُفِیَ،
لَعَجْزٌ حَاضِرٌ، وَ رَأْیٌ مُتَبَّرٌ.
وَ إِنَّ تَعَاطِیَکَ الْغَارَةَ عَلَى أَهْلِ قِرْقِیْسِیا،
وَ تَعْطِیلَکَ مَسَالِحَکَ الَّتی وَلَّیْنَاکَ،
لَیْسَ بِهَا مَنْ یَمْنَعُهَا وَ لا یَرُدُّ الْجَیْشَ عَنْهَا، لَرَأْیٌ شَعَاعٌ.
فَقَدْ صِرْتَ جِسْراً لِمَنْ أَرَادَ الْغَارَةَ مِنْ أَعْدَائِکَ عَلَى أَوْلِیَائِکَ،
غَیْرَ شَدِیدِ الْمَنْکِبِ وَ لا مَهِیبِ الْجَانِبِ،
وَ لا سَادٍّ ثُغْرَةً، وَ لا کاسِرٍ لِعَدُوٍّ شَوْکَةً،
وَ لا مُغْنٍ عَنْ أَهْلِ مِصْرِهِ، وَ لا مُجْزٍ عَنْ أَمِیرِهِ.

اما بعد (از حمد و ثناى الهى)، تضییع چیزى که بر عهده انسان گذاشته شده و اصرار بر انجام آنچه وظیفه او نیست
یک ناتوانى آشکار و فکر باطل و هلاک کننده است.
مشغول شدن تو به حمله به اهل قرقیسیا
و رها ساختن پادگان هایى که حفظش را به تو واگذار کرده ایم ـ
در حالى که هیچ کس از آن دفاع نمى کرد و لشکر دشمن را از آن دور نمى ساخت ـ یک فکر نادرست و پراکنده و بیهوده است.
(بدان که) تو در حقیقت پلى شده اى براى دشمنانى که مى خواستند به دوستانت حمله کنند.
تو نه بازوى توانایى نشان دادى و نه هیبت و ابّهتى در دل دشمن ایجاد کردى؛
نه مرزى را حفظ نمودى و نه شوکت دشمنى را درهم شکستى؛
نه اهل شهر و دیارت را حمایت کردى و نه امیر و پیشوایت را (از دخالت مستقیم در منطقه) بى نیاز ساختى.