بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( محمدتقی جعفری)  >  سخنی در باره زبیر ( خطبه شماره 8 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

8-  و من کلام له ( عليه السلام ) يعني به الزبير في حال اقتضت ذلک [ويدعوه للدخول في البيعة ثانية:] :

يَزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بَايَعَ بِيَدِهِ وَ لَمْ يُبَايِعْ بِقَلْبِهِ فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَيْعَةِ وَ ادَّعَى الْوَلِيجَةَ فَلْيَأْتِ عَلَيْهَا بِأَمْرٍ يُعْرَفُ وَ إِلَّا فَلْيَدْخُلْ فِيمَا خَرَجَ مِنْهُ.

 


متن فارسی

خطبه اي است از آن حضرت (علیه السلام) در اين خطبه علي (علیه السلام) اشاره به ادعاي پوچ زبير نموده و او را براي بازگشت به بيعتي که با وي نموده است، دعوت مي کند.

زبير گمان مي کند با دستش بيعت نموده، با قلبش بيعت نکرده است. او با اين انکار ادعاي امر پنهاني مي نمايد، او بايد براي اين ادعا دليل قابل معرفتي بياورد، و اگر نتواند به مدعاي خود دليلي بياورد بايد به همان تعهدي که از آن بيرون رفته است، برگردد.

قبلی بعدی