متن عربی

22-  و من کتاب له ( عليه السلام ) إلى عبد الله بن العباس رحمه الله تعالى و کان عبد اللّه يقول "ما انتفعت بکلام بعد کلام رسول الله صلى اللّه عليه و آله، کانتفاعي بهذا الکلام" :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ يسُرُّهُ دَرْک مَا لَمْ يکنْ لِيفُوتَهُ وَ يسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ يکنْ لِيدْرِکهُ فَلْيکنْ سُرُورُک بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِک وَ لْيکنْ أَسَفُک عَلَى مَا فَاتَک مِنْهَا وَ مَا نِلْتَ مِنْ دُنْياک فَلَا تُکثِرْ بِهِ فَرَحاً وَ مَا فَاتَک مِنْهَا فَلَا تَأْسَ عَلَيهِ جَزَعاً وَ لْيکنْ هَمُّک فِيمَا بَعْدَ الْمَوْتِ.

متن فارسی

نامه اي ديگر است از آن حضرت (عليه السلام) به (عبدالله بن عباس) خدايش رحمت کناد و عبدالله مي گفت از هيچ سخني بعد از کلام رسول خدا (صلي الله عليه و آله) ، مانند اين کلام سود نبردم:

بعد از حمد و ثناي خداوندي، گاهي انسان را دريافت چيزي شادمان مي کند در صورتي که آن چيز بالاخره نصيب او بود و از دست او نمي رفت و گاه از دست رفتن چيزي انسان را اندوهگين مي سازد، در صورتي که براي او قابل دريافت نبوده است. پس خوشحال باش درباره آن چيزي که براي سعادت آخرتت به دست آورده اي. اندوهگين باش به آنچه که از آخرتت از دست داده اي و به خاطر آنچه که از دنيا به دست آوردي، شادي فراون نداشته باش و به خاطر آنچه که از دنيا از دست داده اي غصه مخور و ناله مکن و همه اهتمام خود را به پس از مرگ، منحصر ساز.