متن عربی

197.وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام  یُنَبَّهُ فِیْهِ عَلَى فَضِیلَتِهِ لِقَبُولِ قَوْلِهِ وَ أَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ

1. وَ لَقَدْ عَلِمَ الْمُسْتَحْفَظُونَ مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله)
2. أَنِّی لَمْ أَرُدَّ عَلَى اللّهِ وَ لا عَلَى رَسُولِهِ سَاعَةً قَطُّ.
3. وَ لَقَدْ وَاسَیْتُهُ بِنَفْسِی فِی الْمَوَاطِنِ الَّتِی تَنْکُصُ فِیهَا الْاَبْطَالُ،
4. وَ تَتَأَخَّرُ فِیهَا الْاَقْدَامُ، نَجْدَةً أَکْرَمَنِی اللّهُ بِهَا.
5. وَ لَقَدْ قُبِضَ رَسُولُ اللّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّ رَأْسَهُ لَعَلَى صَدْرِی.
6. وَ لَقَدْ سَالَتْ نَفْسُهُ فِی کَفِّی، فَأَمْرَرْتُهَا عَلَى وَجْهِی.
7. وَ لَقَدْ وُلِّیتُ غُسْلَه (صلی الله علیه و آله) وَالْمَلائِکَةُ أَعْوَانِی،
8. فَضَجَّتِ الدَّارُ وَ الْاَفْنِیَةُ.
9. مَلَا یَهْبِطُ، وَ مَلَا یَعْرُجُ،
10. وَ مَا فَارَقَتْ سَمْعِی هَیْنَمَةٌ مِنْهُمْ.
11. یُصَلُّونَ عَلَیْهِ، حَتَّى وَارَیْنَاهُ فِی ضَرِیحِهِ.
12. فَمَنْ ذَا أَحَقُّ بِهِ مِنِّی حَیّاً وَ مَیِّتاً؟
13. فَانْفُذُوا عَلَى بَصَائِرِکُمْ،
14. وَلْتَصْدُقْ نِیَّاتُکُمْ فِی جِهَادِ عَدُوِّکُمْ.
15. فَوَ الَّذِی لا إِلهَ إِلَّا هُوَ إِنِّی لَعَلَى جَادَّةِ الْحَقِّ،
16. وَ إِنَّهُمْ لَعَلَى مَزَلَّةِ الْبَاطِلِ!
17. أَقُولُ مَا تَسْمَعُونَ، وَ أَسْتَغْفِرُ اللّهَ لِی وَلَکُمْ!

متن فارسی

197.از سخنان آن حضرت درباره یادآورى فضایل خویش و لزوم پذیرش سخنان و امر و نهیش

1. رابطه امام با پیامبر (صلی الله علیه و آله) (در زمان حیات): اصحاب و یاران رازدار محمّد (صلی الله علیه و آله) به خوبى مى دانند
2.  که من هرگز به معارضه با (احکام و دستورات) خدا و پیامبرش برنخاستم (بلکه پیوسته چشم به امر و گوش به فرمان بودم)
3. من در صحنه هاى نبردى که شجاعان فرار مى کردند و گام هایشان به عقب برمى گشت
4. با جان خود او را یارى کردم. این شجاعتى است که خداوند مرا با آن اکرام فرمود.
5. رابطه امام با پیامبر (صلی الله علیه و آله) (بعد از وفات): رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در حالى که سرش بر سینه ام قرار داشت، قبض روح شد،
6. نفس او در دستم روان گشت. سپس آن را به چهره کشیدم.
7.  من عهده دار غسل او بودم، در حالى که فرشتگان مرا یارى مى کردند.
8. (گویى) در و دیوار و صحن خانه، به ضجّه درآمده بودند.
9. گروهى (از فرشتگان) به زمین مى آمدند و گروهى به آسمان مى رفتند
10. و گوش من از صداى آنان که آهسته بر آن حضرت نماز مى خواندند، خالى نمى شد!
11. تا زمانى که او را در قبر به خاک سپردیم.
12. چه کسى به (خلافت) آن حضرت در حیات و مرگش از من سزاوارتر است؟
13. بنابراین با بینش خود حرکت کنید
14. و صدق نیّت خود را در جهاد با دشمن اثبات سازید؛
15. زیرا به خدایى که معبودى جز او نیست قسم یاد مى کنم که من در جادّه حق قرار دارم
16. و آن ها (مخالفان من) در لغزشگاه باطل اند،
17. من سخنانم را آشکارا مى گویم و همگى مى شنوید (و با همه شما اتمام حجّت مى کنم) و براى خود و شما از درگاه خدا درخواست غفران و آمرزش دارم.